Tell me I'm the one • M.C

49

Obudziłam się czując jak drętwieje mi ramię. Podniosłam drugą rękę i przetarłam nią twarz, po czym otworzyłam oczy i spojrzałam w bok. Blondynka urządziła sobie poduszkę z mojego ramienia i obie wciąż znajdowałyśmy się na podłodze.

- Chloe?

- Hmm? – mruknęła i zaraz podniosła się do pozycji siedzącej, a ja poszłam w jej ślady. – Zasnęłyśmy tutaj? – zaśmiała się.

- Na to wygląda – odpowiedziałam.

- Już po dziesiątej.

- Co?! – obie jak na zawołanie się skrzywiłyśmy.

- Ciszej, kobieto – jęknęła niezadowolona.

- Dlaczego twoi rodzice nas nie obudzili?

- Mają gdzieś czy opuszczę dzień w szkole, bylebym zdała z dobrymi wynikami – wzruszyła ramionami. - Chodź. Zjemy coś i dam Ci jakieś ubrania na zmianę. Do szkoły i tak się raczej nie wybieramy.

- Już nas tam widzę. Zombie – dostrzegłam rozbawienie na jej twarzy. Podniosłyśmy się z podłogi i opuściłyśmy jej pokój, schodząc na dół.

- Zacznijmy od kawy, co?

- Oh, poproszę – usiadłam przy stole. Wyjęłam z kieszeni bluzy, w której spałam, telefon i włączyłam go. Od razu dostałam z milion wiadomości od Leen i Michaela, tak samo jak wyświetliła mi się masa nieodebranych połączeń i nagrań na pocztę. Odczytałam wiadomości od siostry, pozostałe ignorując i odpisałam jej.

Sięgnęłam po kubek z kawą, zaraz po tym jak odłożyłam telefon na stół. Upiłam łyka, rozkoszując się smakiem.

Spojrzałam zaskoczona na telefon, który zaczął dzwonić. Chciałam po niego sięgnąć i odrzucić połączenie, ale blondynka mnie uprzedziła i ku mojemu zaskoczeniu, odebrała.

- Tak? Nie, tu nie Vi... Nie, to ty mnie posłuchaj. Za błędy się płaci, więc dobrze przemyśl to co chcesz jej powiedzieć i dopiero później się odzywaj. A Vivianne ma się świetnie, wczoraj trochę... poimprezowałyśmy. Nawet nie wyobrażasz sobie jak przykuwa uwagę innych – rozłączyła się.

- Co to było?

- Co? To? Trochę zazdrości mu nie zaszkodzi, a jaksię wkurzy to jeszcze lepiej. Może zmądrzeje.

Będzie dziś jeszcze jeden :D Dobijemy do 50, a co! :D

Lov U♥