Tell me I'm the one • M.C

89

Weszłam do pokoju, od razu dostrzegając chłopaka siedzącego na łóżku. Łokcie opierał o uda, a dłońmi przeczesywał swoje włosy.

- Michael? – podeszłam do niego i usiadłam obok. – Co się dzieje? – dłonią potarłam jego plecy. Cała złość na niego, spowodowana jego wcześniejszym zachowaniem, wyparowała. Zaczynałam się o niego martwić. – Nie sądziłam, że to głupie pytanie będzie miało na Ciebie taki wpływ. Następnym razem będę bardziej myśleć nad tym co mówię, więc...

- Tu nie chodzi o Ciebie – spojrzał na mnie. – Tylko o mnie.

- Nie rozumiem.

- Pamiętasz, kiedyś przyznałem się do wizyt u psychologa.

- Oczywiście, że pamiętam. Myślałam, że serce mi pęknie, ale co to ma do rzeczy? Myślałam, że już jest lepiej.

- Jest, ale... po prostu jeszcze czasami nachodzą mnie myśli, że nie jestem wystarczająco dobry, dla siebie, dla innych, dla Ciebie – odwrócił wzrok. Wzięłam głęboki wdech.

- Michael? – usiadłam na jego udach i złapałam dłońmi jego policzki, unosząc lekko jego głowę, aby na mnie spojrzał. – Nie możesz tak myśleć, nie powinieneś. Jesteś najlepszym co mi się przytrafiło. Dla mnie jesteś najważniejszy, jesteś jedynym z którym chciałabym być. Dajesz mi więcej szczęścia niż cokolwiek, ktokolwiek inny. Kocham Cię, Michael. Nie moje wyobrażenie o tobie, nie twoją karierę czy sławę, Ciebie jako człowieka z tym twoim okropnym poczuciem humoru, nieśmiesznymi żartami i głupimi tekstami na podryw. Ciągle się o mnie troszczysz, myślisz o mnie za każdym razem kiedy robimy coś razem czy coś planujesz. Jesteś wspaniały Michael, musisz to zrozumieć – przytuliłam go, a on wtulił się we mnie.

- Przepraszam Vi, ja po prostu...

- Już dobrze, Mike. Już dobrze – musnęłam ustami jego szyję. – Nigdy Cię nie zostawię, niech Ci to nawet na myśl nie przychodzi.

- Kocham Cię Vi – odsunął się ode mnie.

- Ja Ciebie też kocham – złączyłam nasze usta w krótkim pocałunku i znów się w niego wtuliłam.

Jestem tak zmęczona, a nawet nie wiem czym ;c

#TMITOff

Lov U♥