Tell me I'm the one • M.C

92

- Żałuję, że nie wzięłam aparatu – westchnęłam, z zadartą głową do góry. Przyglądałam się skrawkom rozgwieżdżonego nieba, które były widoczne między chmurami. Aspen nocą miało swój specyficzny klimat, pokochałam to miasto jeszcze bardziej. Nawet jeśli byłam trochę pijana, trochę bardzo.

Potknęłam się, a uścisk na mojej dłoni momentalnie stał się silniejszy. Chłopak przyciągnął mnie do siebie.

- Naprawdę ograniczę Ci alkohol następnym razem – zaśmiał się. Puścił moją dłoń i objął mnie ramieniem wokół pasa.

- Chodnik jest krzywy – mruknęłam.

- Moim zdaniem jest całkiem prosty – był rozbawiony.

- Cicho.

- No tak, zostańmy przy tym, że to złośliwość rzeczy martwych.

- Dokładnie tak, mój drogi. Chodniki mnie nienawidzą.

- Raczej tego, że jesteś pijana.

- Michael...

- Vivianne...

- Jesteś głupi.

- Dziękuję, to jak komplement z twoich ust – przewróciłam oczami na jego komentarz.

- I tak Cię nie lubię.

- Ja Ciebie też.

- Ty mnie kochasz.

- Kto Cię tak okłamuje? – odsunęłam się od niego, mierząc go wzrokiem.

- Na za dużo sobie pozwalasz, kochaniutki – mruknęłam.

- Żartowałem – przyciągnął mnie do siebie i złączył nasze usta. Od razu oddałam pocałunek, obejmując ramionami jego kark i stając na palcach. Jego dłonie znajdowały się na moich biodrach, przytrzymując mnie przy sobie. Zakończył nasz pocałunek, musnął ustami mój nos i oparł swoje czoło o moje. – Kocham Cię, mała.

- Ja Ciebie też – nie powstrzymywałam uśmiechu. – Zróbmy sobie dłuższy powrót do hotelu? I tak w końcu wylądujemy w łóżku, więc możemy się najpierw przespacerować.

- W jakim sensie „wylądujemy w łóżku"? – uśmiechnął się kąśliwie.

- Śpiącym sensie, oczywiście – starałam się powstrzymać uśmiech.

- Nie okłamuj mnie.

- Ależ ja mówię całkiem poważnie.

- I tak Ci nie uwierzę – przygryzł czubek mojego nosa.

- Ej! – zaczął się śmiać.

Nie będzie seksów, nie mam weny, w zasadzie na nic jej nie mam ;-; dobrze, że przede mną jeszcze pół dnia, to może coś naskrobię xD

#TMITOff

Lov U♥