De pijn in mijn leven.. True story

#3 - Veiligheid

Asmae was eindelijk klaar. We liepen samen naar de fietsenstalling. "Ik heb echt geen zin om naar huis te gaan.." Dacht ik bij mezelf. Wauw, ik ben net een meisje van 14 jaar die het nu al haat thuis.. Mijn zus is 16. Het lijkt alsof zij alles op een rijtje heeft en ik niet. Ze is geliefd bij haar ouders, in tegenstelling tot ik..

Maar ja het is nou eenmaal zo.
We fietste naar huis en daar ging ieder weer zn eigen weg..
Ik haat het hier zo erg, ik kan het gewoon niet beschrijven.
Zodra we thuis zijn zit ieder in zn eigen kamer. We zaten nooit samen in de woonkamer zoals elk gezin doet. Mijn moeder was altijd druk aan het werk waardoor ik haar nauwelijks zag.

Mijn moeder is mijn alles. Zonder haar? Ja, dan had ik het allang al opgegeven..

Het was alweer 7 uur en ik besloot om weer eens te gaan koken. Ik maakte snel wat klaar en liep direct naar mijn kamer.

Ugh zelfs dat kleine stukje langs mijn vader lopen deed mij al walgen van mijn bestaan hier. Ik liep met angst langs hem. Ik durfde niet op te kijken noch een verkeerde beweging te maken. Ik liep in een snelle vaart langs, zodat ik discussies kon ontwijken..

Yes, het is me gelukt. Ik zit weer veilig in mijn kamer! Met de deur op slot uiteraard..