De pijn in mijn leven.. True story

#93 - Never give up

Ik zou vandaag leren met Halima op school. Aangezien we een toetsweek voor de boeg hebben.💪🏼

Eenmaal op school aangekomen appte Mounir mij met waar ik was.
Fadoua: op school en jij
Mounir: ben net klaar met werken. Ik kom naar je toe saffi?
Fadoua: hoeft niet. Ben bezig met leren.
Mounir: ewa saffi eventjes maar
Fadoua: nee hoeft niet
Mounir: ik kom gewoon, tot zo

Dit is precies wat ik haat. Ik zeg dat ik bezig ben en alsnog doorzeuren en komen alsof ik erom heb gevraagd. Ik vind hem te opdringerig en irriteer me er zwaar aan.

Even laten appte hij dat hij er was en of ik naar beneden kwam. Is het erg als ik niet zou gaan? Ja toch wel, dus ik liep naar beneden. Eenmaal daar aangekomen hadden we het over van alles en nog wat, maar hij was iets te handtastelijk en dat is iets waar ik me zwaar aan irriteer.

Fadoua: hallo wil je je handen thuis houden aub?
Mounir: wat is er? Ik doe toch niks
Fadoua: als jij dit niks noemt, dan weet ik niet wat voor meiden jij gewend bent.
Mounir: hmm oke

De sfeer was al een beetje verpest, omdat ik geïrriteerd was. Ik ontgrendelde mijn telefoon en opeens pakte Mounir het af.

Fadoua: geef is terug?😒
Mounir: hahaha nee
Hij liep weg met mijn telefoon. Ik kreeg nog ergere irritatie dan ik al had. Ik liep geïrriteerd achter hem aan.

Fadoua: geef is terug en doe niet zo kinderachtig.
Mounir: hahaha nee eerst kijken
Fadoua: wat valt er te kijken? Ik heb niks te verbergen hoor en vast dat je het weet ik ben NIKS van jou en jij bent NIKS van mij dus als er wel wat was dan was dat niet erg geweest.
Mounir: laat me kijken dan
Fadoua: luister ik zeg het nog een keer. Geef mijn telefoon terug.

Ik probeerde hem af te pakken van hem. Hij liet hem per ongeluk vallen op de grond. Ik pakte hem op om te kijken of hij beschadigd was, maar dat was niet het geval. Hij pakte me bij mijn middel toen ik bukte om hem op te pakken. Ik schopte hem van achter tegen zijn been aan.

Fadoua: wtf denk je?
Mounir: wat?
Fadoua: wat wat? Niet aan mij zitten heb ik al 100 keer gezegd. Ga maar naar huis, want ik ga leren. Doei.

Ik liep naar boven om naar mijn plek te gaan. Ik liep de trap op. Halverwege de trap pakte iemand mijn been vast waardoor ik voorover viel. Het bleek Mounir weer te zijn. Ik zat op een trede van de trap.

Fadoua: Hallo wat doe je?! En zei ik niet dat je naar huis moest gaan?
Mounir: waarom doe je zo?
Fadoua: waarom ik zo doe? Dat weet je dondersgoed.

Hij begon aan mijn been te zitten. Ik duwde hem weg en zei dat hij wederom op moest houden. Hij bleef doorgaan. Ik stond boos op.

Fadoua: Luister, ik ga naar boven. Zoek het uit.
Mounir: Ja ik spreek je straks Insha Allah.
Fadoua: Ja heel goed, zeg maar Insha Allah, want misschien spreek je me niet meer.
Mounir: Ewaja zo niet dan ook goed toch.
Fadoua: Ja, want je hebt toch 20 contacten toch.

Ik liep weg. Ik was misselijk. Ik liep richting de wc. Ik moest kokhalzen van wat er zojuist is gebeurd. Waarom overkomt mij dit altijd? Ik belde Amir op, maar ik kreeg niks uit mijn mond. Ik kon niet meer praten.. Daar zat ik dan. Kijkend uit het raar. Denkend over waarom mij dit weer moest overkomen..