De pijn in mijn leven.. True story

#8 - Angst..

Totdat..
Hij me terugtrok en mij met een agressieve blik aankeek.
"EN JIJ? WAAR WAS JE MET JE VERSTAND? JE HAD HAAR TEGEN MOETEN HOUDEN WAAROM BEN JE INGESTAPT?!" Ik was bang. Ik voelde de angst terugkomen.. Ik heb liever die maanden terug dat we elkaar negeerde in plaats van deze agressie en deze harteloosheid.

Ik probeerde mezelf te verdedigen door te zeggen "Ja maar zij heeft het toch gedaan, dus waarom ben je boos op mij?" Ik zag dat zijn blik agressiever werd en verwachtte al het ergste..

Mijn moeder en zus bleven geshockeerd staan kijken. Ze durfde zich niet te bewegen.
Als hij eenmaal agressief is kan je beter gewoon weg zijn. En ja..

Daar kwam het dan. Zijn hand hield hij stevig om me nek vast. Ik kreeg geen lucht. Ik voelde pijn. Alleen maar pijn en dan heb ik het niet alleen over lichamelijke pijn, maar juist de pijn die hij me doet door deze acties te flikken bij mij terwijl zij iets verkeerds heeft gedaan. "Wat heb ik gedaan dan?!" Dacht ik waarop ik ruw uit mijn gedachtes werd gehaald omdat hij harder mijn keel dichtkneep.

Mijn moeder greep eindelijk in en hij stopte. Ik rende direct naar me kamer en gooide de deur met een harde knal dicht. Ik huilde en huilde de rest van de avond. Zoals elke avond..

"Wanneer zullen tijden beter zijn? Wanneer is deze tijd verleden tijd..?"💭

Niet wetend wat mij nog te wachten stond..😔