Eenmaal thuis aangekomen ging ik meteen slapen. Ik zat met teveel woede en irritatie en dat gaat alleen weg als ik ga slapen.
Mijn irritatie was next level en het werd alleen maar erger. Ik kwam slaap te kort en had de hele dag al hoofdpijn. Iedereen moest alles erger maken. Dit was echt een klote dag gewoon.
Ik moest Nasser spreken, maar hij wilde pas na iftar praten.😒😩
Ik ging slapen en werd rond die 21:00 uur wakker. Nog een uurtje en dan mogen we eten. Laat me koken aangezien niemand het doet.😒
Ik ben opeens de moeder in huis geworden ofzo, sinds me ouders uit elkaar zijn..Het idee dat dit de eerste iftar wordt zonder m'n moeder erbij was pijnlijk.. Zal ik ooit uit deze depressie komen of blijf ik erin zitten?
Ik was klaar met koken en het was tijd voor iftar. Ik had alles op tafel gelegd en riep Asmae om te eten. Daar zaten we dan, aan tafel zonder mama. Wat was dit pijnlijk zeg..
Er was een ongemakkelijke stilte en ik haat zulke stiltes. Ik at een beetje en ruimde de tafel op. Vervolgens liep ik direct naar me kamer en begon te bidden. Daarna belde ik Nasser op.
Nasser: Ja hallo
Fadoua: Heey..
Nasser: Heey schatje, wacht is even
Fadoua: Ja is goed
Nasser: Ja schatje ben ik weer.
Fadoua: jaa.. Alles goed?
Nasser: Alhamdoulillah en met jou? Heb je je examen gehaald?De irritatie kwam direct naar boven, maar ik schoof het aan de kant, anders zou het hele gesprek verpest zijn.
Fadoua: nee heb t niet gehaald, maar heb herkansing.
Nasser: oh wat jammer schatje, je gaat hem halen In sha Allah
Fadoua: Ja In sha AllahZo praatte we weer een hele nacht door tot het tijd was voor suhoor. Door al deze nachten urenlang bellen begon ik van hem te houden.. Zo bouw je toch een band met iemand op, ook al heb je diegene nog niet gezien..
Zou ik dan eindelijk mijn geluk hebben gevonden..? Of is dit ook een illusie en zal dit niet lang duren?
Ik besloot al die negatieve vragen in me hoofd te negeren en te gaan slapen.
De volgende dag was ik alweer een beetje vergeten wat er was gebeurd de dag ervoor. Ik probeerde me gwn te focussen op mijn herkansing, maar daar ga ik me nu niet mee bezig houden. Heb er nog 3 weken de tijd voor.
Ik voelde me niet zo goed en had nergens zin in, dus ik besloot me telefoon aan de kant te zetten en Netflix aan te doen.
Misschien moet ik dat negatieve gewoon uit me leven zetten en de positieve dingen naar boven brengen, want zo heb ik alleen mezelf ermee en anderen die ik erin betrek..
Zo dwaalde ik al gauw af van de film en verdwaalde ik gedachtes..💭
It's time to move forward..👌🏼
JE LEEST
De pijn in mijn leven.. True story
Non-FictionEen verhaal met liefde, drama, pijn, verdriet & vriendschap!