Just go with the flow. Gewoon meegaan met wat de tijd me brengt. Geen stress meer, niks. Ook al zat Amir me stiekem nog steeds dwars, maar na 1 week was ik hem ook zat en probeerde hem dus ook niet meer te bellen of via Snapchat te praten of sms. Aangezien ik nog steeds geblokkeerd stond op WhatsApp.😒
Nasser was de enige aan wie ik dacht. Tenminste dat probeerde ik dus. Nasser gaf me aandacht en liefde en probeerde me te laten lachen ondanks dat we elkaar nog steeds niet hebben gezien. Ik kreeg een goed gevoel bij hem..
Dag in, dag uit spraken we met elkaar. Het was twee weken voor de ramadan toen we voor het eerst spraken met elkaar. We hebben nog een week te gaan en dan is het zover. De ramadan, maar dit keer met gescheiden ouders.. Dit zal nog pijnlijk gaan worden..
Ik belde Nasser op, maar nog steeds onbekend.
Nasser: Ja hallo?
Fadoua: Hey
Nasser: Heey schatje
Fadoua: Hey..
Nasser: Mag ik je schatje noemen?
Fadoua: haha moet je zelf weten..
Nasser: Haha oke dan, ewa alles goed?
Fadoua: Jawel alhamdoulillah en met jou?
Nasser: Ja zeker alhamdoulillah
Fadoua: yess mooizo..
Nasser: ewa heb je nog steeds pijn?
Fadoua: Ja beetje
Nasser: Je moet echt naar dokter man dit is niet goed
Fadoua: Jaa.. Ewaja
Nasser: Nee niks ewaja je moet gaan schatje
Fadoua: ja komt goed..Zo praatte we nog een uurtje verder over van alles en nog wat totdat het alweer tijd was om te slapen..💤
Een paar dagen later stuurde Amir mij opeens een reactie op Snapchat terug. Nu pas, dacht ik bij mezelf, maar ik opende het meteen. Het deed teveel pijn om het zo te laten gaan, maar wat hij zei, was nog pijnlijker..💔
JE LEEST
De pijn in mijn leven.. True story
Non-FictionEen verhaal met liefde, drama, pijn, verdriet & vriendschap!