De pijn in mijn leven.. True story

#21 - Eerste avond

Ik werd wakker gemaakt door mijn moeder.
"Fadoua heb je al gegeten?"
Ik stond op met hoofdpijn en kreeg meteen een flashback van wat er was gebeurd. Ohja ik viel weer huilend in slaap.💭
"Nee mama nog niet, ik sliep."

Ze liep de kamer uit om eten klaar te maken voor me. Ik zei nog dat ik niks wilde eten, maar ze zei dat het moest.

Ik zag mijn vader daar liggen op de bank. Al-Jazeera kijken alsof er niks aan de hand was. Beseft hij wel hoeveel pijn hij me doet? Hoeveel ik elke dag huil? Hoeveel trauma's ik heb overgehouden aan wat hij allemaal deed?
Ik probeerde snel aan iets anders te denken want ik voelde de tranen al opkomen..

Pfff..😔

Asmae: Kom Fadoua we gaan naar buiten
Fadoua: Heb je al gevraagd of het mag?
Asmae: Nee ga jij vragen?
Fadoua: Hij zegt altijd nee tegen mij en ja tegen jou dus ga jij maar.😒
Asmae: okee loop wel mee ja

Waarom mag zij wel alles en ik niet? Ik snap het niet wollah. Het zal wel. Ik liep achter Asmae aan.

Asmae: Papa mogen we naar buiten?
Papa: Waar gaan jullie heen?
Asmae: Gewoon hier beneden
Papa: Saf is goed.

Als ik het had gevraagd he? Wauw. Hele preek inclusief een "Nee".

Papa: Asmae aji (kom)
Asmae: Ja papa
Papa: Hier, wat geld.
Asmae: Aahw shokran papa

Wauw. Deed hij dit nou expres? Gewoon waar ik bij stond? Weer een steek in me hart.. Maar okee ik liet hem mijn avond niet verpesten. Ik bedoel hallooo ik ben in Marokkoooo..😍❤️💚