De pijn in mijn leven.. True story

#56 - Back to reality

Zo bleven we dagen doorpraten, maar zoveel dagen hadden we dus niet meer aangezien het bijna Ramadan is..

Ik had Amir onderhand 11 dagen niet gesproken en tot mijn verbazing boeide het me niet meer. Als hij zijn zusje zo wil achterlaten dan moet hij het lekker zelf weten toch. Precies op dat moment stuurde hij een bericht..

Amir: Hey Fadoua
Fadoua: Hey
Amir: Hoe gaat het?
Fadoua: Alhamdoulillah met jou?
Amir: Jawel alhamdoulillah
Fadoua: Wat is er?
Amir: Niks niks
Fadoua: Oke

Zo bleven we even doorpraten en zoals jullie lezen praatte ik heel droog. Alsof het me niet meer boeide, maar diep vanbinnen voelde ik dat oude gevoel terugkomen.. Maar dat wil ik niet, want anders hecht ik me weer teveel.

Het liefst wilde ik hem alles vertellen. Over Nasser, over die pedo, over thuis, alles gewoon, maar het is veranderd..

Ik vond dat we het moesten uitpraten en niet doen alsof er niks is gebeurd, dus ik begon..

Fadoua: Vind je het normaal hoe je deed? 11 dagen blokkeren?
Amir: Ja dat deed ik niet zomaar dat weet je zelf ook.
Fadoua: Pardon? Niet zomaar? Luister jij zei opeens pijnlijke woorden dan is het logisch dat ik zo reageer. Jij negeert me altijd dan is het logisch dat ik zo reageer en nu doe je alsof ik het verkeerd heb gedaan? Raar hoor.
Amir: Ja oke ik had niet moeten blokkeren, maar je maakte me zo boos.
Fadoua: Oh ik maakte je boos? Jij maakt mij in eerste instantie boos en doordat jij dingen als grap ziet, realiseer jij je niet dat ik het echt meende.
Amir: Ja oke sorry
Fadoua: oke

Na even gepraat te hebben begon het gesprek weer droog te worden. Hij besefte dat ik me niet meer helemaal openstelde tegenover hem en dat deed hem pijn, maarja ik ga mezelf niet nog een keer zoiets aandoen.

Nasser belde mij en hij wist dat ik zat met dat gedoe van Amir en dat ik hem gewoon als broer zag, alleen Nasser deed er soms een beetje raar over. Alsof hij bang is dat ik meer voor hem voel ofzo, terwijl dat totaal niet zo is.

Nasser had de vorige keer dus zijn liefde verklaard. Ik hou echt van hem, ondanks dat we elkaar nog niet hebben gezien, maar zodra ik met iemand anders praat, een klasgenoot bijvoorbeeld ofzo dan voel ik me al schuldig tegenover hem, terwijl het totaal onschuldig is.

Ik heb Nasser niet verteld dat Amir weer heeft gepraat. Ik weet dat hij dat niet zou accepteren, dus heb ik het gelaten voor wat het is, maar of het ook echt zo gebleven is...