De pijn in mijn leven.. True story

#85 - Ziek

Ik probeerde alles achter mij te laten. Het is het niet meer waard. Elke keer ruzie en discussies. Misschien was hij gewoon mijn mektab niet..
Het is zondagavond. Mijn vakantie is afgelopen, dat betekent dat ik morgen weer school heb.

Ik zat rustig mijn serie te kijken. Ik voelde me niet zo goed en liep naar de douche om mijn flesje water te vullen. Eenmaal in de douche aangekomen zakte ik door mijn knieën op de grond. Ik kreeg geen lucht meer. Ik ademde heel zwaar en moeizaam. Ik kreeg het benauwd en had geen kracht om op te staan. Na 5 minuten probeerde ik op te staan.

Ik liep naar de woonkamer en plofte neer op de bank. Ik voelde me niet goed en besloot naar mijn bed te gaan. Met moeite liep ik naar mijn bed. Ik had geen eens meer zin in de serie en sloot mijn laptop af.

Ik wist niet wat ik moest doen en belde Nasser.. ook al kon hij niks voor mij betekenen en hadden we ruzie..

Nasser: hallo?
Fadoua: hey..
Nasser: bel me over halfuurtje saffi
Fadoua: oke

Ik lag op bed en de hoofdpijn begon zwaar toe te nemen. Het was zo pijnlijk dat ik huilde.. ik bleef maar huilen, maar wilde Asmae (mijn zus) en moeder niet laten schrikken. Ik probeerde rustig te blijven..

Ik had al een afspraak in het ziekenhuis staan, maar dat was pas over 2 weken. De pijn werd steeds erger en ik kon het niet meer verdragen. Ik liep met moeite naar de woonkamer en zakte weer door mijn knieën. Daar lag ik dan op de grond, ik huilde en huilde. Het deed zoveel pijn, mijn moeder en zus kwamen geschrokken naar me toe rennen.

Asmae: wat is er??? Fadoua zeg wat er is?!
Ik kon niet eens vertellen dat ik hoofdpijn had, ik kon helemaal niks meer..
Asmae: ZEG WAT ER IS FADOUA!!!

Ik wees naar mijn hoofd, mijn moeder pakte ibuprofen en gaf het aan mij.
Drink dit fadoua
Ik pakte met moeite het glas en probeerde te drinken.. het duurde 5 minuten voordat mijn glas leeg was..
Ik ging liggen en snikte nog na. Deze nacht wordt een hel. Ik probeerde te slapen, maar juist wanneer ik het probeerde nam de hoofdpijn toe en kwamen de tranen weer..

Ik moest Nasser nog bellen!! Door dit alles is al 1,5 uur voorbij en ik moest na een halfuurtje bellen. Ik wist dat ik totaal niet spraakzaam zou zijn dus belde hem eventjes.

Nasser: hallo?
Fadoua: hey, kan ik je morgen bellen?
Nasser: morgen? Oké.
Fadoua: oké
Nasser: doei.

Ik wist dat hij boos was, maar ik kon niks zeggen. Dit zei ik al met moeite. Ik voel teveel pijn..😩

De volgende ochtend belde ik meteen het ziekenhuis om te vragen of mijn afspraak vervroegd kon worden. De dokter zou mij woensdag terugbellen om te kijken of er spoed achter wordt gezet. Hoe overleef ik het tot woensdag??

Ik appte mijn mentor om te zeggen dat ik niet aanwezig kon zijn. Ik probeerde verder te slapen, maar de pijn was te hevig.

Wat een klote nacht was dit.