Eenmaal op centraal aangekomen liep ik naar mijn spoor. Eenmaal daar aangekomen werd ik weer onbekend gebeld. Ik wist dat het Nasser was, omdat ik zijn nummer heb geblokkeerd. Nu doet hij wel opeens moeite. Dat is nieuw..
Nasser: waar ben je?
Fadoua: aan t wachten op me trein.
Nasser: oke
Fadoua: ja.
Nasser: wat doe je droog?
Fadoua: ja eh denkje alles is weer goed ofzo?
Nasser: luister begin dat stoere gedrag te stoppen
Fadoua: stoere gedrag? Misschien moet je beseffen dat dit gedrag komt door jouw acties
Nasser: door mijn acties?
Fadoua: ja door jouw acties. Als je je eraan irriteert waarom bel je nog? Tis klaar!
Nasser: het enige wat je wilde is met mij spelen hé. Is goed met jou. Ik hoop dat je de kanker krijgt.
Fadoua: ik met jou spelen? In welke wereld leef jij? Wauw ik mag de kanker krijgen? Opdonderen van mij wollah
Nasser: ja wrm zeg je anders dat het klaar is opeens? Je hebt sws iemand anders. Ga maar naar die vriendje van je. Vieze kehba die je bent. Tfoe
Fadoua: wauw dit bewijst maar weer hoe kinderachtig je bent wollah. Wauw Alhamdoulillah dat ik van je af ben. Wollah Alhamdoulillah gewoon.
Nasser: ik hoop dat je een man krijgt die net als je vader is In sha Allah
....
Fadoua: vanaf nu hoef je me nooit meer te bellen of te appen. Ik blokkeer je nummer en je zoekt het maar uit.*Tuut tuut tuut*
Ik was in shock. Ik had tranen in me ogen. Hoe kon hij dat tegen me zeggen? Hoe kon hij dit tegen me gebruiken. Hij weet hoe erg de band met me vader is? Of ja ik heb geen eens een band met hem. Het enige wat hij al die jaren heeft gedaan is mij mishandeld. Zowel mentaal als fysiek.
Vanaf nu hoef ik hem nooit meer te spreken. Als je zo in elkaar zit en mij zulke erge dingen wenst, dan zegt dat genoeg. Ik weet dat ik dit meerdere keren heb gezegd, maar dit keer is het definitief klaar.
Ik verwijderde onze chatgesprek. Onze smsjes. Ik verwijderde alles en blokkeerde hem overal. Dit keer ben ik het echt zat. Ik zal ook niet meer terugkeren bij hem. Het is genoeg geweest. Zijn laatste opmerking heeft mijn ogen geopend. Hoe dom kon ik wel niet zijn om hem 1,5 jaar lang een kans te geven? Keer op keer? Wauw..
Ik zat in de trein en liet alles bezinken. Ik kon gewoon niet geloven dat hij dit echt heeft gezegd..
De reis naar huis toe bleef ik er maar aan denken. Ik besefte dat het nu echt klaar is. Dat ik hem nooit meer zal spreken en dat dit zo is geëindigd. Alsnog zal ik niet meer onbekend bellen of opnemen wanneer ik onbekend wordt gebeld. Het is klaar en ik moet het maar een keer beseffen en accepteren.Op naar een nieuwe start, zonder drama, gescheld, vervloekingen en problemen. Iemand die echt om me geeft en mijn mektab wordt In sh Allah. Voor de rest hoef ik niemand meer te kennen. Het is klaar !
JE LEEST
De pijn in mijn leven.. True story
Non-FictionEen verhaal met liefde, drama, pijn, verdriet & vriendschap!