Elke nacht zat ik wel te denken van "Waarom ik?" Totdat ik het op een dag helemaal zat was en harteloos werd. "Waarom zou ik mezelf helemaal gek gaan maken terwijl het hem niks doet? Hij leidt rustig zijn leventje en ik zit hier elke nacht te huilen met al die gedachtes in mijn hoofd. Dacht het even niet."
Tenminste.. Dat dacht ik toen, maar eigenlijk besefte ik dat ik gewoon gebroken was. Gebroken om het feit dat hij geen vader voor me is. Gebroken om het feit dat hij niet eens tegen me praat en als hij praat dan is het negatief. Gebroken om het feit dat ik niks voor hem ben. Gebroken om wat hij allemaal tegen mij zegt en gebroken om wat hij allemaal doet..
De schooldag zat er weer op en ik besloot maar om direct naar huis te gaan. Ik wil namelijk zo snel mogelijk mijn bed in, zodat ik gewoon even alles kan vergeten.. Of komt alles dan juist naar boven? Het boeide me niet. Op dit moment wil ik alleen mijn bed.
Thuis aangekomen verwachtte ik niet dat hij er was, maar hij was er wel. Dat zag ik aan zijn schoenen op de gang. Ik besloot direct naar mijn kamer te lopen, zodat hij niet weer een discussie aan zou gaan.. Maar tevergeefs. Daar begon het weer.
Na wat woorden uitgewisseld te hebben en wat dreigementen liep ik weer gebroken naar me kamer.
Hoe kan je überhaupt dat soort woorden uitspreken tegen je dochter? Zijn woorden herinner ik me tot de dag van vandaag..
"Ik wil je van balkon naar beneden gooien, dan ben ik van je gezeik af!"
En verder nog heel wat dreigementen dat hij me dood zou maken..Als een litteken zit het gegraveerd in mijn gedachtes en hart. De pijn die op dat moment door me heen kwam is onbeschrijfelijk..
Zijn blik vol met haat..maar ik weet tot de dag van vandaag nog steeds niet waarom..😔
JE LEEST
De pijn in mijn leven.. True story
Non-FictionEen verhaal met liefde, drama, pijn, verdriet & vriendschap!