De pijn in mijn leven.. True story

#117 - Stalker II

Het was rustig deze dagen zonder Nasser zijn drama. Ik voelde letterlijk de rust in mijn hoofd. Tuurlijk doet het me nog steeds pijn, maar wanneer je iemand keer op keer kansen geeft dan voel je op een gegeven moment gewoon echt een opluchting wanneer het klaar is.

Zijn laatste woorden deden me pijn. Al dat gescheld doet me niet veel. Dat deed me natuurlijk wel veel, maar hopen dat ik iemand krijg die precies zoals me vader is.. dat raakte me veel harder en dieper.

Ik was onderweg naar werk. Ik keek op me telefoon en zag één gemiste oproep van Onbekend.
Dat moet Nasser zijn. Hij heeft het wel paar dagen volgehouden zonder te bellen. Achteraf hebben ze altijd spijt, maar dit keer blijf ik standvastig.

Ik was op mijn werk aangekomen en liep meteen door naar kantoor om me werkkleding aan te doen.
Een collega rende naar me toe.

Fadoua: wat is er ??
Collega: volgens mij is Nasser voor de deur. Hij keek heel verdacht naar binnen, maar hij bleef buiten staan.
Fadoua: omgg wat moet ik doen?? Ik blijf hier omg dit is kapot eng aan t worden

Anderhalf jaar lang deed hij geen moeite om me te ontmoeten en nu komt hij opeens stalkerig doen? Sorry maar nu is hij te laat om die moeite te nemen. Zulke acties moet hij al helemaal niet flikken.
Diep vanbinnen was ik wel bang.. stel dat hij me iets aandoet? Of me opwacht na werktijd? Het is al vroeg donker..

Nare gedachtes spoken door me hoofd. Ik wil van dit af. Ik kan hier niet meer tegen. Ik vertik het om nog contact te hebben met hem. Hij kan nog zo vaak onbekend bellen als hij wilt, maar ik neem niet op.

Het was 21:00 uur. Dat betekent dat de winkel gaat sluiten. Ik sloot alles af en pakte me jas. Ik zette het alarm aan en liep naar buiten. Ik sloot de deur en liep richting het station.

Ik bleef om me heen kijken. Alles is opeens verdacht. Ik voelde me bekeken door iemand die ik niet kan zijn. Waarvan ik niet weet dat diegene me bekijkt.
Ik begon sneller te lopen.. ik keek op me telefoon en werd onbekend gebeld.

Ik keek geschrokken om me heen. Ik draaide me om en keek weer de andere kant op. Ik botste bijna tegen iemand op.

Ya Allah bescherm mij. Ya Rabbi bescherm mij. Ya Rabbi laat me niks overkomen. Ya Rabbi laat dit voorbij zijn..

Eenmaal op het station aangekomen werd ik rustig. Er zijn zoveel mensen hier. Bij de tijd dat hij me hier vind dan zit ik al in de trein. Het is tevens wel Amsterdam Centraal. De drukste stad en station.

Toen ik thuis was aangekomen ging ik meteen de douche in. Ik voelde me vies.. beangstigend. Ik haat dit gevoel. Ik draaide de kraan op 45 graden. Ik zag overal stoom. Ik werd licht in me hoofd en viel neer...