De pijn in mijn leven.. True story

#61 - Crazy in love

Hoe raar kan het zijn dat je zoveel voelt voor iemand die je nog nooit hebt gezien?

Het feit dat we dagelijks minimaal 4 uur bellen achter elkaar deed mijn hart al bevestigen dat er liefde is tussen ons..

En zoals gewoonlijk belde we weer de hele avond. Het was tijd voor suhoor dus we besloten op te hangen.

Ik mis hem nu al. Als je zo lang met elkaar belt dan lijkt het gewoon alsof je echt met elkaar bent.

Ik besloot te bidden en te slapen. De volgende dag moest ik vroeg opstaan om te werken, dus ik heb me slaap wel nodig.

05:20 - *tuuut tuuut tuuuut*

Ughhh do I really need this job?!😩🔫
Wauw het is gewoon te vroeg om te gaan.

Ik probeerde op te staan met het overige energie wat ik over heb, maar het lukt niet.

Weetje? Fuck it. Ik zette me wekker uit, deed mijn telefoon op vliegtuigstand en ging verder slapen.💤

Ik droomde over Nasser..💭
Hij maakt me zo gelukkig in deze moeilijke tijd. Hij laat me lachen. Hij is er voor mij. Hij geeft advies. Hij luistert naar me en hij toont zijn liefde aan me..

Wat wil een meisje nog meer? 😍

Ik besloot mijn tas in te pakken en naar mijn vader te gaan. Ik ben de helft van de week bij mijn moeder en de andere helft van de week bij mijn vader. Verplicht natuurlijk, want het liefst ben ik daar helemaal niet.

Eenmaal daar aangekomen begon ik met boodschappen doen en langs mijn vriendin te gaan die ik 2 weken niet had gezien.

Sinds de scheiding van me ouders had ik niet meer echt de behoefte om met anderen te zijn. Puur omdat ze allemaal zo vrolijk zijn en doen terwijl ik vanbinnen kapot ga en ik kan dat gewoon niet aan. Of juist als ze die vragen gaan stellen van "hoe gaat het nu" dit en dat.

"I don't like to talk about what hurts.."

Eenmaal thuis aangekomen begon ik met koken. Het was namelijk bijna tijd voor iftar en dat betekent.. Dat ik Nasser zo weer kan spreken!😍🙈
Dat is het enige waar ik me de hele dag op verheug.😂

Mohiem, ik had alles klaar gezet en het was precies tijd. Asmae begon meteen aan te vallen bhel ze had 1 jaar niks gegeten.😂

Het was weer eens ongemakkelijk stil aan tafel.. Wauw, ik haat dit moment. Totdat de ongemakkelijke stilte werd onderbroken door hem..

Papa: Laat wat eten over, mama komt zo thuis.
Asmae & Ik: Wat??
Papa: Mama komt zo thuis

Huh? Wat zegt hij allemaal? Mama komt helemaal niet thuis en dit is haar huis niet eens meer, want ze heeft een eigen huis?

Asmae: mama komt helemaal niet?
Papa: haha nee klopt, want ze heeft alles verpest...

Ik begon het eng te vinden en besloot snel te eten en naar me kamer te gaan.
Ik had geen zin in deze hele drama en discussie. Het was al pijnlijk genoeg om deze ramadan zo mee te maken. Het was überhaupt al pijnlijk dat ze niet meer samen zijn..

Of is het toch nog mijn eigen schuld..?💭