De pijn in mijn leven.. True story

#22 - Papa..

De avond was alweer voorbij en ik dook meteen me bed in. De gedachtes kwamen weer tevoorschijn..💭

"Papa" zo kan ik je niet eens noemen en zo wil ik je niet noemen want een "papa" die is er voor haar dochter. Die vraagt op z'n minst hoe het gaat met zijn dochter en die maakt geen onderscheid tussen je dochters.

Een "papa" is iemand die je hoort op te voeden en aandacht en liefde geeft. Het enige wat jij hebt gegeven is haat en klappen. Dan nog niet te beginnen over al die bedreigingen en vieze afkeurende blikken.

"Papa" dat woordje laat me al walgen door alle flashbacks van wat je me hebt aangedaan.
Door jou ben ik mannen gaan haten. Elke man is hetzelfde in mijn ogen en dat komt allemaal door jou.
"Niet iedereen over één kam scheren." Ja die zin gebruik ik ook altijd, maar toch heb jij mij het tegendeel bewezen.

Mensen begrijpen niet hoe ik mijn vader kan haten, maar door alles wat je me hebt aangedaan.. Wauw dan zou zelfs diegene jou haten. Waarom ben je zo? Waarom doe je zo? Wat heb ik gedaan?!

De tranen liepen weer over mijn wangen.. Wauw. Moet dit echt elke avond gebeuren? Moet ik elke avond huilen om een man die niet eens om mij geeft? Alle pijn voor niks?

Ik snap het allemaal niet meer..😔💭

-

De volgende ochtend werd ik wakker gemaakt door de Al-Jazeera die te hard aanstond.😒 ugh weer een dag overleven.😣
Zo zag ik mijn dagen.. Als "overleven"
Ik was zo depressief en me leven zat dat ik het gewoon niet meer zag zitten..

Ik stond op en begon mezelf op te frissen. Vervolgens ging ik bidden en liep ik naar me moeder toe.
F: "Mama wat gaan we doen vandaaag?"
Mama: Niks Fadoua we zijn er net
F: Ja dus? We zijn niet voor niks op vakantie
Mama: Ga met Asmae naar buiten
F: Denk je dat mag van die man?
Mama: Fadoua! Ik wil niet dat je hem zo noemt! Beetje respect ja?!
F: Ja als hij respect voor mij had dan deed ik dat ja.

Boos liep ik weg. Me moeder begrijpt mij gewoon nooit als het hierover gaat. Of.. Wil ze mij niet begrijpen door hem te beschermen?

Ik snap het niet meer, maar het doet pijn als je eigen moeder je niet eens geloofd.. Terwijl ze het zelf zag gebeuren.😣😩