De pijn in mijn leven.. True story

#103 - Back to reality

Na deze lange schooldag was ik blij om eindelijk in de bus te zitten richting huis. Mijn vader zal vast al geland en thuis zijn. Ben benieuwd hoe hij zich zal gedragen..

Eenmaal thuis aangekomen legde ik mijn tas in me kamer en liep meteen door naar zijn kamer om hem te groeten..

Met lood in mijn schoenen liep ik naar hem toe. Ik deed de deur open met een cadeau in me handen. Ik liep naar binnen, maar zag dat hij sliep. Hmm oké, blijkbaar ben ik niet eens belangrijk genoeg om eventjes wakker te blijven om me te zien na twee weken. Het was pas half 7 's avonds.

Diep vanbinnen deed het me pijn, puur omdat hij zich ook zo raar gedroeg op app. Altijd wel op Asmae reageren en lief doen, maar tegen mij? Nooit.

Ik probeerde het gewoon achter me te laten en mijn eigen ding te doen.

De dagen vlogen voorbij. We waren alweer op de helft van de Ramadan.😍
Deze maand Ramadan is zo bijzonder. De Taraweeh gebeden zijn zo speciaal.. Alhamdoulillah.

Vandaag wordt weer een lange werkdag van 12:00 tot 21:00 uur. Ik keek er tegenop. In deze hitte zolang werken en vasten en in de avond bidden is een beetje teveel, maar toch ga ik het doen In sha Allah.

Mijn werkdag zat erop. Ik liep naar de metro om naar het station te gaan. Daar pakte ik de trein naar huis. Ik zocht het juiste spoor en liep ernaartoe. Ik deed mijn oordopjes in en sloot mezelf af van de wereld.

Eenmaal thuis aangekomen legde ik me spullen neer en maakte het eten klaar. Over een kwartiertje mochten we al eten. Ik begon chagrijnig te worden aangezien niemand iets doet in dit huis en ik na een lange werkdag van 9 uur nog in de keuken moet staan.

Ik begon alles klaar te maken en op tafel te leggen. 22:03 uur, tijd voor Maghreb.

"Allahoema ini laka sumtu, wa bika amantu, wa 3atika ta wa kaltu, wa 3la risqika aftartu, Bismillah.."

Asmae en mijn vader kwamen aan tafel zitten en begonnen met eten. Het was overdreven stil, maar dat interesseerde me niet. Normaal gesproken kan ik er niet tegen, maar nu? Nu ben ik te boos om er wat van te zeggen.

Papa: ewa waar werk je?
Fadoua: dat weet je toch al?😒
Papa: wie werken daar allemaal?
Fadoua: alsof je ze kent 😑
Papa: werken daar Marokkanen?
Fadoua: eh ja ik.
Papa: en verder? Werken er jongens?
Fadoua: wesh denk je we zijn in Afghanistan dat er alleen meisjes werken?

Ik had al zo'n irritatie en dan komt hij nog zulke domme vragen stellen. Ik besloot te negeren totdat Asmae kwam bemoeien en irriteren.

Asmae: en jij bid ze3ma elke dag Taraweeh? Je bent echt irritant bezig met wat je zegt. Stil gewoon.
Fadoua: waar bemoei jij je mee?
Papa: ja je kan net zo goed niet bidden, het wordt toch niet geaccepteerd als je zo doet.
Asmae: ja Fadoua dus stil gewoon.
Fadoua: stil zelf man jij begint toch met praten yeh irritant wijf.

De sfeer werd steeds ongemakkelijker en op dat moment brak de hel los..

Papa: WAT ZEI JE? Zulke woorden moet je niet gebruiken!! Ben je gek ofzo??

Ik ging niet eens in discussie en liep gewoon weg. Altijd dat voor elkaar opnemen en mij laten zitten alsof ik hun bloed niet ben..

Papa: JA LOOP MAAR WEER WEG DAT DOE JE ALTIJD!!

Ik negeerde alles en knalde de deur dicht.

Maar dat liep niet goed af...