De pijn in mijn leven.. True story

#31 - Ya Allah..

Ya Allah verlos mij van de pijn.
Ya Allah wanneer kan ik bij U zijn?
Ya Allah vergeef mij voor mijn zondes.
Ya Allah beloon mij voor mijn goede daden.

Ik staarde naar de lucht en deed zoveel mogelijk dua.. In de hoop dat alles gaat veranderen..
Paar jaar geleden had ik mijn leven nooit zo ingebeeld.. Maar dit is wat ik wilde toch? Door alles wat hij me heeft aangedaan? Hier deed ik toch jaren dua voor? Komt het nu dan echt uit? Is het mijn schuld?

Ondanks wat mijn vader mij nog steeds aandoet bekroop mij een schuldgevoel..
Ik besloot terug te keren naar huis, want anders zou ik het helemaal niet overleven..

Eenmaal thuis aangekomen liep ik direct naar mijn kamer.. Hoe pijnlijk is het om langs te lopen, maar niet te praten? Wauw..
Ik maakte me klaar voor werk en liep direct de deur uit. Ik had zo geen zin.😒

Op werk stond ik weer samen met Daoud. Hij was een rustige jongen die met niemand praatte.. Soms wisselde we wat woorden uit, maar meer dan dat was het niet. Wel was ik de enige met wie hij praatte.

Daoud: "Welk examen heb je eigenlijk gehaald? Ik hoorde net zoiets"
Fadoua: "uhm Nederlands schrijfexamen!"
Daoud: "Oh goed van je besaha!"
Fadoua: "Allahytek saha. Wat doe jij voor opleiding?"
Daoud: " Ik zit in het eerste jaar van hbo, ik doe economie en marketing"
Fadoua: "Oh interessant, vind je het leuk?"

Opeens werd ons gesprek verstoord door Nadia. Nadia is echt een meisje dat alle aandacht moet krijgen van iedereen. Eerlijk gezegd zag Daoud er niet verkeerd uit en vandaar dat niemand het kon hebben dat hij wel tegen mij praatte en niet met de rest..

Nadia: "Oh doe je hbo? Zo goed. Welke opleiding?"

Daoud reageerde droog met "marketing" en ging verder met mij in gesprek.

Waarom geeft hij alleen mij aandacht? Hij is wel leuk en heeft een mooie lach.. Huh. Stop! Begin ik nou gevoelens te krijgen voor hem? Nee dat kan echt niet!

Ruw werd ik uit mijn gedachtes verstoord door de teamleider die zei dat we nog 10 minuten hadden.

Daoud en ik brachten alle karren naar achter en ruimde ons karton op. We liepen vervolgens naar boven om onze jas te pakken en te vertrekken.

Daoud: "rustig aan hè!"
Fadoua: "Ja jij ook!"

Ik liep gauw naar huis, want het was al laat. Ik kroop meteen mijn bed in en viel in slaap met 1000 gedachtes...💭