De pijn in mijn leven.. True story

#24 - Alone

Daar zaten we dan de rest van de avond in een kamer opgesloten. Bang om de kamer uit te lopen. Bang om hem te zien.

De volgende ochtend stonden we op. We durfde nog steeds niet de kamer uit terwijl we honger hadden en nodig naar de wc moesten.

We wisten dat onze moeder al weg was, want ze zou naar haar tante gaan.

"Pffff Asmae ik moet echt mezelf opfrissen.😩"
Asmae: Jaa en ik dan wejooo heb honger.
Fadoua: klaar kom we gaan gewoon, we moeten er toch ooit langs.
Asmae: ik ga voor lopen
Fadoua: neee hallo dan gaat hij mij weer aanspreken

Asmae was al gaan lopen. Pfff krijgen we dit weer hoor.
"Fadouaaa!"
Fadoua: ja?
Papa: doet wifi het?
"Wauw kifesh hij valt me niet eens aan niks en vraagt gewoon normaal of wifi het doet? Is hij dan toch veranderd?"
Fadoua: uhm jaa hoezo?
Papa: wil je dat wifi het nog doet?
Fadoua: eh ja?
Papa: EWA WAT WAS DAT GISTER DAN?

"Oke wauw hoe kon ik denken dat hij was veranderd? Ik ben en blijf naïef op dit gebied."

Een gevoel van teleurstelling en pijn kwam in mijn hart. Wauw, altijd ik weer he alsof die illie iets met mij te maken had.

Fadoua: ja weet ik veel je zag toch dat hij voor Asmae kwam
Papa: JA DUS? NIET MET JONGENS ZITTEN.
Fadoua: ja hallo ik laat me niet wegjagen? Is voor ons huis hoor?
Papa: DAN MOET JE GWN NAAR BINNEN GAAN.

Ik begon ook boos te worden nu. Elke keer krijg ik de schuld alsof ik er wat mee te maken heb. Tfoe.

Fadoua: JA KAN JE WEL TEGEN MIJ SCHREEUWEN MAAR EERST ZEG JE NIET NAAR BINNEN GAAN ALS ILLIES KIJKEN ANDERS WETEN ZE WAAR WE WONEN EN NU ZEG JE GEWOON NAAR BINNEN GAAN EN JE KAN WEL TEEN MIJ SCHREEUWEN MAAR HET WAS VOOR ASMAE. GA DAAR MAAR TEGEN SCHREEUWEN.

Ik liep snel weg want ik wist dat ik hier niet levend uit zou komen. Ik ging naar de badkamer en sloot mezelf op.

Daar zat ik dan.. Alleen tussen 4 muren.. De tranen in mijn ogen en de pijn in mijn hart..

"Waarom ik?"😔