De pijn in mijn leven.. True story

#77 - Tired of life

De weken vlogen voorbij.
Ik sprak minder mensen en het deed me goed. Ik voelde me los van anderen. Ik kon doen wat ik wilde zonder er twee keer over na te denken. Zo hoort het ook, ik besef nu ook dat ik niks meer moet accepteren van anderen.

Dina heb ik niet meer gesproken sinds die actie, maar dat boeide me ook niet. Als zij alleen praat als ze wat nodig heeft, dan zegt dat genoeg.

Wanneer zullen de goede dingen komen? Wanneer zal ik me goed voelen? Wanneer komt er een eind aan alle pijn en verdriet? Wanneer kan ik eens oprecht zeggen dat ik niet depressief ben. Wanneer is deze tijd voorbij?

Ik dacht na over deze dingen en voelde de pijn en verdriet sterker worden.
Waarom is het leven zo fuckedup? Alhamdoulillah voor alles natuurlijk, maar toch. Het leven is moeilijk..

Ik belde met Nasser en hij merkte al dat ik depressief was.. maar ja wanneer niet? Hij verdient dit eigenlijk niet.. elke keer kom ik met mijn depressie en gooi ik alle negativiteit op hem..😩

Amir mijn beste vriend, mijn broer, die spreek ik ook niet meer en dat doet mij kapot veel pijn. De band is niet meer zoals het was nadat hij me had geblokkeerd voor 2 weken..

Ik bleef het gesprek maar beginnen en dat was ik zat en nu met Nasser krijg ik ook een schuldgevoel tegenover hem als ik met Amir praat, dus ik zal het gesprek sws niet meer beginnen..

Waarom vertrekken mensen altijd? Waarom houden mensen zich niet aan hun woord? Waarom doen mensen het tegenovergestelde van wat ze zeggen? Waarom is het leven zo fuckedup?😒