De pijn in mijn leven.. True story

#89 - Schoolstress

De week vloog voorbij. Ik moet 3 toetsen herkansen. Ik mis het MBO zo erg. Ik besef nu pas dat dat gewoon zo makkelijk was. Alles was toen makkelijk, maar nu? Nu heb je echt concentratie en motivatie nodig ! Zonder dat? Haha, dan ken je beter stoppen.

Ik probeer me keer op keer te concentreren tijdens de les, maar elke keer ben ik gewoon te moe of geïrriteerd of heb ik hoofdpijn. Vooral dat laatste is echt een belemmering voor mijn schoolwerk. Het is al een wonder als ik kom, daar niet van, maar ik ga het nu echt weer oppakken!

7 toetsen leren binnen nu en 3 weken !

De tijd vloog voorbij. Dagen gingen voorbij. Uren gingen voorbij. Ik begon minder om Nasser te geven.. als ik er lang bij stil sta dan raakt het me wel, maar als ik er zo aan denk dan boeit het me niet meer.

Ik was samen met Nadia onderweg naar school. Ik had zo geen zin, ik hoop dat deze dag snel voorbij gaat!

Nadia zit niet eens bij me op school, maar ze ging mee. Na de eerste verplichte les ging ik met een klasgenoot/vriendin, Halima, werken aan een opdracht.

We keken op de site en zagen dat we onze cijfer terug hadden. Halima durfde het niet te openen, maar ik wist al dat ik een onvoldoende zou hebben, dus het interesseerde me niet eens.
Nadat ze had gekeken bleek dat ze ook een onvoldoende heeft. Gelijk onze hele motivatie weg.

Fadoua: weet je wat? We gaan gwn shoppen. Fuck dit man
Halima: ja wollah heb geen eens meer zin om te wachten op volgende les en het is toch niet verplicht
Fadoua: ja kom we gaan onze depressie wegshoppen.

Nadia was blij, omdat ze niet meer hoefde te wachten. We liepen richting de metro om naar de stad te gaan.

Nadat we klaar waren met shoppen liepen we richting station. Bijna bij het station aangekomen kwam ik die jongen weer tegen die ik in de trein tegen kwam. Ik schrok, hij lachte. Ik lachte vriendelijk terug zovan "hey ik herken je".

We liepen door. Halima en Nadia vroegen zich af waar ik hem van ken. Ik vertelde hun kort dat ik hem tegenkwam in de trein etc. maar dat er niks was gebeurd.

We stonden bij spoor 10 stil. Iemand trok aan me arm. Verbaasd draaide ik me om en tot mijn verbazing was die jongen daar. Hij was degene die aan mijn tas trok.

Fadoua: Wejo ik schrok
Jongen: ja ik ook toen ik je voor de 2e keer zag
Fadoua: haha oke
Jongen: ewa hoe is het
Fadoua: hmdl met jou?
Jongen: jaa hmdl
Fadoua: oke

Ik wilde doorlopen, maar hij trok dit keer aan mijn tas.
Fadoua: hallo doe is normaal
Jongen: ewa geef je nummer
Fadoua: nee
Jongen: ewa geef we kunnen toch gwn praten
Fadoua: nee heeft toch geen nut. Laat me tas los
Jongen: ewa geef..

Ik heb Nasser nog steeds niet 100% losgelaten, dus ik zou het niet over mijn hart kunnen krijgen om mijn nummer te geven aan een andere jongen. Nasser zelf heeft mijn nummer niet eens, laat staan iemand anders...