De pijn in mijn leven.. True story

#7 - Paar maanden later..

We zijn al een paar maanden verder. "Mijn vader" en ik hebben geen woord uitgewisseld met elkaar sinds het incident. Ik haat hem. Ook al mag je je vader niet haten, ik haat hem.
Met heel mijn hart en hoe moeilijk het ook is. Het doet pijn dat het zo moet zijn, want ik wil juist "papa's kleine meid" zijn.. Maar dat is iemand anders al. Asmae namelijk..

Ik gun het haar van harte. Ze is mijn zus, tuurlijk gun ik haar de goeie band met haar vader, maar het doet pijn dat zij wel die band met hem kan hebben en ik niet..

Pfff zoveel gedachtes die mijn hoofd dagelijks gek maken..

"Fadoua kom we moeten naar de winkel." Riep Asmae. Ik schrok uit mijn gedachtes en begon me om te kleden.
Nadat ik klaar was moest ik langs mijn vader lopen om naar buiten te gaan. Ik liep langs en hoopte dat hij vandaag wel normaal kon doen en gewoon tegen mij kon praten..maar tevergeefs. Hij negeerde mij gewoon alsof ik niks ben.. "Misschien ben ik ook gewoon niks in zijn ogen..?" Met die pijnlijke gedachte liep ik snel door.

We waren bij de winkels aangekomen en ik zag Achraf staan. Ik schaamde me dood om het feit wat ik hem al die tijd heb verteld. Hij weet wat ik allemaal heb meegemaakt en ik schaam me ervoor als ik hem dan zie. Vooral omdat hij medelijden heeft, terwijl ik dat helemaal niet wil. Hij vroeg hoe het ging waarop ik "Alhamdoulillah" antwoordde.

Eenmaal thuis aangekomen moesten we iets uit de auto pakken voor mama. We liepen naar de auto tot Asmae op het idee kwam een stukje te gaan rijden. Ik voelde me er slecht bij, omdat ze haar rijbewijs nog niet heeft. Ze is onderhand 17 en ik 15. "Wat als er iets zou gebeuren? Wat als ze de auto ergens tegenaan rijdt? Wauw papa zou ons doodmaken.."
"Kom gewoon voor wat ben je bang? Ik kan heus wel rijden hoor? Watje" Ik werd uit mijn gedachte gehaald door Asmae. We zaten in de auto en ze startte de auto.. "Uhm Asmae ik denk niet dat dit een goed idee is.." Riep ik angstig. Bang voor wat er zou gebeuren als papa erachter zou komen..

Alhamdoulillah! Er is niks gebeurd. We liepen snel naar boven voordat het zou opvallen dat we te lang weg zijn geweest.

Asmae is iemand die meteen met trots verteld dat ze een stukje heeft gereden, terwijl ik weet dat papa er heel anders over denkt en er niet van gediend is.

Eenmaal boven aangekomen vertelde ze dan ook met trots aan mama wat ze zojuist heeft gedaan. Mijn vader hoorde een beetje wat ze zei en kwam direct naar de kamer gelopen. "WAT HEB JE GEDAAN?!" Schreeuwde hij zowat het hele huis bij elkaar.
"Oh nee daar gaan we weer.."
"Ik heb gereden papa, alleen op de parkeerplaats. Ga maar kijken, de auto is verplaatst!" Zei ze met een bigsmile.😄

Hij liep naar buiten en keek of de auto was verplaats. Hij zag dat ze inderdaad gelijk had en kwam woedend weer naar binnen. Ik wist dat hij weer in zijn agressieve bui zat. Ik begon weer angstig te worden en wilde net weglopen totdat..