De pijn in mijn leven.. True story

#33 - Verhuizing

Het was al 1 uur 's nachts.. We keerde terug naar huis. Huis? Ik weet niet wat ik nu wel een huis en geen huis moet noemen. Maar goed het was al laat en ik moest de volgende dag gewoon naar school, dus ik besloot snel te gaan douchen en mijn bed in te duiken.

De volgende ochtend stond ik met hoofdpijn op. Ugh, moet ik echt naar school? Wat haat ik dit gevoel..
Mijn moeder bracht me naar school. Gelukkig hoef ik de bus niet te pakken. Heb geen zin om mensen te zien.😒

Eenmaal op school aangekomen bleef ik nog even in de auto zitten.

Mama: "Fadoua je hoeft niet naar school, ik kan je ziek melden?"
Fadoua: "Nee hoeft niet."
Mama: "Fadoua ik weet dat het moeilijk is allemaal en pijnlijk, dat zal ook nog een tijdje zo duren, maar we komen er wel doorheen.."

De tranen begonnen alweer te komen.. Nee, aub niet nu. Ik wil niet dat ze me zo ziet. Ik toon nooit mijn zwakte bij iemand. Zelfs mijn moeder niet!
Mama: "Fadoua ik meld je ziek."
"Nee ik wil het niet. Ik ga gewoon."

Ik stapte de auto uit en liep met tranen in mijn ogen de school binnen. Wauw, beter ziet niemand mij..

Ik liep direct naar de wc's en fixte mijn gezicht, maar dat had geen nut, want niet veel later kwamen de tranen alweer. Ik sloot mezelf op in de wc. Ik liet mijn tranen gaan..

Na een tijdje ging ik de wc uit en fixte nogmaals mijn gezicht..

Oké, sterk blijven Fadoua! Je kan het wel. Je hebt het al jaren gedaan, dus vandaag lukt het je ook wel!

Ik liep naar het lokaal, maar zag alleen de docent zitten.

"Hey Fadoua, iedereen is al in het olc."
"hey, sorry dat ik wat later ben, er was file. Ik ga wel direct naar het olc. Ik vraag daar wel wat de opdracht is."
"Ja is goed Fadoua."

Gelukkig deed zij niet moeilijk. Ik liep naar het olc. Safouan groette mij, ik groette terug en nam plaats.

Dagen vliegen voorbij...

Ik keek direct weer uit het raam waarna de tranen direct weer begonnen te komen..😔
Dit gaat nog heeeel moeilijk worden.