De pijn in mijn leven.. True story

#127 - Vacation

Ik nam de medicijnen meteen in, maar merkte geen verschil. Altijd komen ze met onzin en nemen ze dingen pas serieus als het te laat is.

Ik lag thuis in mijn bed. Ik dacht na..
Ik was vandaag bijna bij mijn vader. Stel ik kwam hem tegen? Ik wilde wel naar hem toe gaan, maar ik weet dat ik het niet aan zou kunnen in dat huis..
Ik zou alleen maar flashbacks krijgen van dingen die ik wil vergeten.

Ik viel langzaam in slaap..

Ik schrok wakker. Het is donker. Ik keek op mijn telefoon en zag dat het al half 2 's nachts is.

Ik voelde me slecht. Ik haat dit gevoel. Het gevoel dat je helemaal alleen bent. Dat je je verlaten voelt door een dierbaar iemand. Het gevoel dat je overal alleen voor staat en dat niemand met je is. Het gevoel dat je emotioneel bent en niks helpt om vrolijk te worden.

Waar is je vader als je hem nodig hebt? Misschien dat ik daarom moeilijk afstand kon nemen van Nasser. Misschien ben ik gewoon op zoek naar een vaderfiguur en niet naar een relatie. Nasser deed me zoveel denken aan me vader. Hij was ook altijd agressief. Echt psychisch gewoon..

Ik probeerde verder te slapen. Zo kan je het beste dingen vergeten. Jezelf afzonderen van de wereld en alles laten liggen.

Weken vlogen voorbij. Het was alweer bijna Herfstvakantie. Dat betekent... op vakantie gaan 😍😍😍😍😍

Asmae en ik pakte onze spullen in. We namen zoveel mee alsof we voor 5 weken gingen. Vandaag gaan we de laatste inkopen doen. Ik besloot alles achter me te laten en een nieuwe start te maken. Even lekker weg van alles om me heen en genieten.