De pijn in mijn leven.. True story

#25 - Laatste weekje

De vakantie was gevlogen en het was alweer bijna tijd om te gaan.
Pfff weer al die lessen. Al die mensen. Al die docenten. Ik wil niet weg hier..😣

Ik besloot om samen met Asmae te genieten van ons laatste weekje hier. Ik kan nu wel huilen om het feit dat we terug gaan, maar ik kan er ook nog van genieten.

We hadden besloten deze week vooral overdag op sta7 door te brengen, zodat we een beetje bruiner worden voordat we teruggaan.
Daar zaten we dan. Liggend op sta7, denkend aan wat ons het komende jaar te wachten staat..💭

Ik keek naar de heldere blauwe lucht.. Ik rook de geur van Marokko en voelde de warme zon op me schijnen. Wauw, dit doet echt pijn. Nog maar een weekje en ik ben weer in Nederland.

Ik dacht aan alles wat daar gebeurd was en de tranen kwamen alweer naar boven. Hoe lang ga ik hier nog om blijven huilen? Het is het niet eens waard en hij? Hij is het al helemaal niet waard.

Als een vader zo genadeloos met zijn kind omgaat dan ja.. Sorry hoor, maar dan is huilen het niet eens waard.😒

De warme zon liet me toch even alles vergeten. Ik genoot van het moment..🇲🇦

Na 3 uurtjes hadden we besloten naar beneden te gaan. "Asmae kom we gaan, tis te warm nu wollah"

Asmae: Jaa klopt wollah kom en als we straks naar buiten willen moeten we nu wel ff naar beneden.
Fadoua: Jaa daarom