De pijn in mijn leven.. True story

#111 - Summertime

Het is tijd voor de zomer en dat betekent natuurlijk tijd om naar Marokko te gaan.😍

Mijn zus en ik hadden alles ingepakt. Mijn moeder pakt letterlijk 1 uur van te voren in.
Morgen is de dag dat we vertrekken In Shaa Allah. Tijd voor een nieuw begin. Tijd voor ontspanning en tijd voor rust!

Ik belde Nasser op. Ik zou hem eindelijk ontmoeten voor de zomervakantie, maar daar is wederom niks van gekomen. Het frustreerde mij zo erg, maar alsnog bleef ik bij hem. Ik begreep mezelf niet.

Nasser: ja hallo?
Fadoua: hey
Nasser: alles goed?
Fadoua: ja alhamdoulillah met jou?
Nasser: ja hmdl goed
Fadoua: mooi
Nasser: ewa wat doe je?
Fadoua: niks. Laatste dingen voor Marokko doen
Nasser: oke oke
Fadoua: ja aangezien sommige mensen gewoon thuis zitten en geen tijd hebben om me te zien
Nasser: begin je weer?
Fadoua: begin ik weer? Jij komt gwn je woorden niet na. Maar t is goed zo. Het is goed met jou
Nasser: ey ik heb geen zin in deze bullshit met jou elke keer ja. Maak iemand anders hoofd maar moe
Fadoua: wauw hang op dan? Kinderachtig gedrag elke keer. Tfoe jij bent degene die je woorden niet nakomt hoor.

Daar begon de ruzie weer. Elke keer hetzelfde verhaal voor nu al bijna anderhalf jaar. Hoe kan ik zo met mezelf leven? Hij heeft me zo erg in zijn macht. Ik kan er niet meer tegen gewoon..

Ik besloot vroeg te gaan slapen, maar of het lukt is een ander verhaal. Ik deed me ogen dicht en dacht na...

Wat nou als mijn ouders nog bij elkaar waren en we morgen met z'n allen naar Marokko zouden gaan, zoals meeste families doen? Wat nou als alles nog goed was en er geen scheiding was? Wat nou als de band werd versterkt tussen mijn ouders en mijn vader en mij.. wat nou als mijn vader mij ook zag als zijn lievelingskind en niet alleen Asmae? Zou ik Nasser dan makkelijk kunnen laten gaan? Of was het even moeilijk geweest? Waarom ben ik zo gehecht aan iemand die me als troep behandeld? Is dat omdat ik het gewend ben om als troep behandeld te worden? Of is het omdat ik van hem hou?

Met deze gedachtes viel ik in een diepe slaap...

De volgende ochtend werd ik wakker door de drukte in huis. Je merkt dat de stress begint te stijgen haha. Altijd de laatste momenten voor vertrek.

Ik keek op me telefoon en zag een gemiste oproep van Nasser en een app bericht met "wdj"

Hij biedt niet eens zijn excuses aan of wat dan ook. Ik ga er niet eens op in. Heb namelijk geen zin in verdere discussie en belde hem terug.

Nasser: ja hallo?
Fadoua: hey je belde?
Nasser: oh ga je zo doen?
Fadoua: wat?
Nasser: ja ze3ma "je belde" alsof ik achter je kont aan ga
Fadoua: meen je dit? Weetje wat wollah heb hier geen zin in. Moet nog teveel doen en heb geen tijd voor deze bullshit.
Nasser: oh bullshit? Is goed Fadoua. Vergeet niet wie voor je klaar stond toen je elke dag depressief in je bed lag voor 6 maanden.
Fadoua: wauw ben je weer zo zielig om dit tegen me te gebruiken? En zes maanden? Waar heb je het over? Het was maar 1 maand grapjas
Nasser: tis goed. Je bent gewoon een ondankbare persoon. Tfoe wat haat ik ondankbare mensen.

Ik had geen eens meer zin om naar deze bullshit te luisteren en hing op. Simpel.