De pijn in mijn leven.. True story

#83 - Sick

Ziek.
Ziek van alle gedachtes
Ziek van alle gevoelens
Ziek van mezelf
Ziek van anderen
Ziek van dit hele leven..

Ik ben alles zat. Ik mis hem, maar ik weet dat het beter is zonder hem te leven.. alsnog ken ik mezelf goed genoeg dat ik het niet hierbij ga laten.

Ik zit midden in mijn toetsweek die ik nu al aan het verkloten ben. Ach joh, dat worden gewoon herkansingen!
De toetsweek deed mij denken aan hem.. ten eerste omdat ik in die tijd altijd met hem belde en hij me steunde en vertelde dat ik me best moest doen.. hij vertelde dat hij trots op me was..

Het is alweer 3 weken geleden en ik denk elke dag aan hem..
Na 3 weken bel ik hem onbekend, want hij heeft me nummer niet.
Ik was bang voor zijn reactie, maar ik deed het gewoon..

Nasser: ja hallo?
....
Nasser: hallo?
*tuut tuut tuut*

Ik heb zijn stem gemist.. maar ik kon niet praten, ik was bang dat hij weer agressief zou worden en dingen zou zeggen die me pijn gaan doen..

Soumia belt...
Fadoua: hey soum
Soumia: hey schat, waar ben je
Fadoua: in de bus en jij
Soumia: trein ik ga zo naar onze oude school zin om mee te gaan meh?
Fadoua: ja is goed, lang geleden ook. Hoe laat kom je aan?
Soumia: uhm over shi uurtje
Fadoua: wejo ik ben er al over 2 haltes
Soumia: neejoh? Ewa saffi ga maar naar huis dan zie ik je andere keer
Fadoua: nee ma3lish ik ga wel leren daarzo. Heb toch toetsweek
Soumia: zeker?
Fadoua: ja wollah
Soumia: saffi is goed tot zo schat

Ik was aangekomen op school. Ik zat op mijn bankje waar ik altijd zat.. ik dacht aan alle momenten op deze school. Ik kreeg flashbacks en het deed pijn.. die goede tijden hier mis ik, nu is het alleen maar stress op school.

Ook rond deze tijd kende ik Nasser. Het begon allemaal toen ik op deze school zat. Ik kreeg flashbacks van de plekken waar ik stond of zat als ik met hem zat te bellen. Het deed me pijn en ik probeerde hem wederom te bellen..

Nasser: ja hallo?
Fadoua: ... hey
Nasser: heeeyy..
Fadoua: ..
Nasser: hoe gaat het?
Fadoua: alhamdoulillah met jou?
Nasser: alhamdoulillah lang geleden
Fadoua: klopt..
Nasser: hoe gaat het met je? Thuis, op school, met je ouders?
Fadoua: alhamdoulillah.. en met jou? En thuis?
Nasser: alhamdoulillah gaat goed
Fadoua: mooizo..

We bleven praten tot Soumia er was. Praten, praten en nog eens praten.

Het ergste was dat dit allemaal zo vertrouwd voelde, maar dat het tegelijkertijd zo pijnlijk aanvoelde..

Hij begon gelijk weer met de 4 woorden "ik hou van jou" en op de een of andere manier raakte dat me zo erg, omdat ik nu niet meer weet of het een leugen is of niet.

Want hoe kan je van iemand houden die je zo makkelijk laat gaan? Alsof ik niks voor je was..
Ik snap het niet..😪