De pijn in mijn leven.. True story

#46 - Examenstress

Pfff de examens waren begonnen. Nederlands, Engels en Rekenen had ik al behaald. Ik moet alleen mijn examen op stage nog goed doen en dan ben ik geslaagd In sha Allah!

Ik heb tijd zat om eraan te werken, dus dat was geen probleem. Ik hield me bezig met andere dingen zoals nadenken, werken en slapen. Tjah, noem het maar een depressie.

Ik zonderde mezelf af van de buitenwereld en dat bleef niet ongemerkt. Ik kreeg al gauw te horen dat ik veranderd ben en niet meer langs kom enzovoort, maarja als je een echte vriendin bent dan heb je ook wel begrip voor mijn situatie neem ik aan.

Maar goed , het boeide me niet echt meer. Mensen boeien mij niet meer. Niks boeit mij meer, zelfs school niet terwijl ik nu in me examenjaar zit.

Altijd tijdens mijn examenjaar was er wel wat aan de hand. Toen ik in mijn examenjaar zat voor het vmbo-t toen was er ook al heel wat aan de hand. Alhamdoulillah had ik het toen alsnog gehaald, maar of dat nu hetzelfde is? Dat is nog maar de vraag.

De tijd gaat snel man, het is alweer bijna zomer..
Anissa, een vriendin van mij, en ik liepen richting het winkelcentrum. Achter ons hoorde we iemand praatte, maar we schonken die twee geen aandacht.

Jongen: "Aaihaayy"

Huh wrm zegt hij dat? Bhel hij kent ons al ofzo. Ik besloot niet om te draaien en Anissa deed hetzelfde. Eenmaal beneden aangekomen met de roltrap haalde ze ons in. Vervolgens draaide hij zich expres om.

Ik was in shock.. Ik stond oog in oog net Oualid. Wooow.

Uit reflex trok ik Anissa snel mee naar de andere kant. Er waren auto's alles, maar dat boeide me niet. Ik moest weg hier.

Anissa: FADOUA WAT IS ER??
Fadoua: WACHT IK VERTEL ZO

Ondertussen zat ik na te denken, zal ik haar alles vertellen of niet? Beter niet hé? Ik wil het ten eerste niet omhoog brengen en ten tweede ik schaamde me ervoor.

Eindstand vertelde ik haar gewoon dat hij m'n nummer had gevraagd en sindsdien beetje stalkt zo.

Pffff, mijn hart.. Wauw.
Ik besloot mijn dag niet te laten verpesten door dit en liep met Anissa winkel in, winkel uit.
Na een middagje shoppen, pakte ik de bus richting huis.

Eenmaal thuis aangekomen bij m'n vader begon de ellende weer. Dat akelige gevoel kwam direct terug. Dat gemis, dat m'n moeder hier niet meer is..

Alles kwam in één klap terug..
Normaal kon ik mijn moeder alles vertellen, maar dit over Oualid heb ik haar niet verteld. It hurts too much. Ze is veranderd. Dingen die ze al weet gebruikt ze opeens tegen mij en daar hou ik niet van.

Het verzwijgen deed ook pijn, gelukkig kon ik het kwijt bij m'n beste vriendin en bij Amir die ik als broer zie..