Herkes Bir Bedel Ödeyecek (KITAP BITTI)

Gözü Yaşlı Gazal

 Âşıklar hemen her gün buluşuyorlardı. Leylâ biraz sıkıntılıydı. Çünkü içinde tuhaf bir his vardı. Bu yüzden Kays ile buluşmak istemiyordu. Ona söz verdiği için buluşmak mecburiyetinde kaldı. Buluştuklarında...

     ''Leylâ! Neden bugün başka bir yere gitmiyoruz?''

      ''Gittiğimiz her yerde hatıralarımız yaşıyor. Ördekleri seyretmek istiyorum.'' Kays:

      ''Sen istedikten sonra neden olmasın?''

Her zaman gittikleri bahçenin havuz kenarındaki çınar ağacın altında yan yana oturdular. Leylâ'nın pek neşesi yoktu. Kays farkındaydı...

      ''Leylâ! Seni ilk defa böyle dalgın ve düşünceli görüyorum. Benimle paylaşmak ister misin? Yoksa benden gizlediğin bir şey mi var?''

      ''Sana öyle geliyor. Sen konuşurken seni dinlemek hoşuma gidiyor. Kendimi senin yanında daha huzurlu oldukça mutlu hissediyorum.''

      ''Ben de seni rüyamda değil hep yanımda olmanı istiyorum.''

Leylâ dün gece gördüğü rüyasında, kara bir kedi ikisinin arasından sürtünerek geçtiğini Kays'a anlattı. Kays, bu kedi rüyasına bir anlam veremedi. Nihayet bu bir rüyaydı. Leylâ yine de tedirgindi...

      ''Siyah kedi uğursuzluk getirir. Biz böyle biliriz.''

      ''Leylâ'm! Sen okumuş birisin. Sakın böyle şeylere inanma!''

      ''Beni senden ayıracaklar diye içimde kötü bir his var.''

      ''Şimdiden kötüleri düşünme. Yarınlar için güzel şeyleri düşün.''

      ''Bu aşkımızın verdiği mutluluğu istemeyenlerden korkuyorum.''

      ''Leylâ'm! Nelerden söz ediyorsun? Beni de endişelendiriyorsun.''

      ''Sezgilerim beni yanıltmaz.''

      ''Seninle bir ömür boyu mutlu olmak varken, kötümser olmak hiç te iyi bir fikir değil. Gözlerimiz neyi ifade ediyor?''

Kays, Leylâ'nın gözünün içine baktı...  ''Tıpkı bir ayna gibi içimizi yansıtıyor'' dedi.

Kays, Leylâ ile el ele tutuşmuş bahçeyi dolaşırken az ilerde gazallerin bulunduğu yere geldiler. Benekli yavru, anne gazalin yanında yoktu.

       Anne gazalin siyah sürmeli gözleri ıslaktı. Anlaşılan üzüntüden ağlamıştı. Oradan geçen bir görevli...  ''gazal dün yavrusunu kaybetti'' dediğinde iki sevgili de çok üzüldü. O anda Leylâ'nın aklına annesi geldi... 'Ya üzüntüden anneme de bir şey olursa yalnız başıma ben ne yaparım' diye endişelendi. Haksızda değildi. Leylâ'nın gözyaşları yanaklarından süzüldü. Anne gazalin yüzünü şefkatle okşadı. Yapılacak başka bir şey yoktu. Kays'da ister istemez onlardan etkilendi.

       Güzel günler çabuk geçti. Leylâ, eskisi gibi Kays ile daha önceki gibi olan görüşmeyi seyreltti. Çünkü Kays'ın annesi Saffia Sultan sarayda annesini aşağılamış, geçen gece rüyasında gördüğü kara kedi ve annesinin babası hakkında anlattıkları onu çok etkilemişti. Bunlar bir türlü aklından çıkmıyordu. İçindeki huzursuzluk onu karamsarlığa itti. O günden beri hep endişe ve korku içindeydi. İnsanın içine bir kere şüphe düştü mü bir daha çıkmak bilmiyordu... 'Ya annemin dedikleri doğruysa? Ama neden yalan söylesin ki? İkide bir Basra'ya gidelim diye annemin bana bu kadar ısrar etmesi, mutlaka benden gizlediği bir şey mi var?' Bunları düşünürken huzursuz olmaya başladı.