Ikaw Pa Rin

chapter 11(new life without you)

Seven years have gone so fast..
Marami na ang nagbago..
Social media has arriving so fast,and so easy to connects anyone in just one click of a button.
Gayon din sa buhay ni Roland,,
Sa lupaing ipinamana Kay sally sila nkatira. At namamahala ng copra business.. Kung iisipin ay npakariwasa ng buhay na idinulot ni Sally sa buhay ni Roland at ng kanyang ina. Sa tingin nga niya ay natututunan na niya itong mahalin.
Kilala niya si Sally bilang spoiled na anak, only daughter kasi.. Pero,he totally amazed nang makasama na niya ito sa iisang bubong..
Mabait,maasikaso at sobrang maaalalahanin sa kanya..
Minsan naiisip niya, ganito rin kya so Eunice kung sila ang nagkatuluyan? Marahil double happiness pa..
Pero hanggang alaala na lamang iyon.

Sa mariwasang buhay ni Roland, mayroon pa ding kulang..
Anak.
Mayaman sila ngunit kulang ang pagsasama kung walang anak.
Minsan nasasabi niya sa sarili...
Kelan ba? Parusa ba ito?
Pero iniisip na lang niya na baka hindi pa panahon..
"Honey!" Tawag ni Sally sa asawa isang umagang nasa isang parte siya ng koprahan kausap ang ilang tauhan.
Hindi siya tumugon, sa halip ay nagpatuloy lang siya sa pakikipagmeeting.. Ganon kalamig ang trato niya rito..ayaw aminin sa sarili na nahuhulog na ang loob niya sa asawa.
"Hon, I brought you food." Malambing na wika ni Sally. Dala ang pack lunch ng asawa na siya pa mismo ang nagprepara.
"Ang sweet nmn ni madam.." Kantyaw ng matandang lalaki na kameeting ni Roland.
"Syempre nmn, ayokong nagugutom ang mahal ko,," lambing nito.
Pero di iyon sinuklian ni Roland. Sa halip ay inutusan nito ang asawa na iwan na lang sa office ang dala at umuwi na.
"Pero..."
"Narinig mo ako diba?, busy ako..kakainin ko yan pg nagutom ako."
Inaya na ni Roland ang ibang kasama sa ibang lugar,malayo ky Sally.
Malungkot na pinagmasdan ni Sally ang asawa.

Kailan mo ba ako mamahalin,Roland?

Umalis si Sally ng may luha sa mata..
Bago pa makalayo ay biglang kumirot ang kanyang puso.Pilit niyang iniinda iyon. Hindi pinapansin dahil bihira lang naman..

Samantala...

"Welcome home!!!"
Masayang bati ng papa at kapatid ni Eunice sa kanya. Kasama ang asawang hapon na halos twenty years ang agwat sa kanya.. Nakilala niya ito sa bansang japan kung saan nagtrabaho siya para makalimutan ang sakit ng kalooban. Nagresign siya sa trabaho at tinanggap ang offer ni gloria na tumungo sa japan since marunong naman siyang kumanta.
Performer sa isang sikat na club ang trabaho niya.
Nakapag pundar ng negosyo sa pilipinas na ang kapatid niyang babae ang namamahala, isang japanese resto at ktv bar.
Napagtapos niya ng kurso ang bunsong kapatid na ngayon ay nsa jeddah na bilang arkitekto.
Magandang buhay.
Maayos.
Masaya.
Pero di gaya ni Roland, madaling nkalimutan ni Eunice ang sakit at bukal sa loob na minahal ang mabuting asawa na sa loob ng apat na taon nilang mag asawa ay prinsesa ang turing sa kanya.

"You want to eat first,or you want to rest?" Malambing niyang tanong sa asawa nang makarating na sila sa bahay na pinatayo nila pra bakasyunan.
"You rest also..." Wika nito.
"Later. I need to pack our things out, then I go with you and sleep."
"OK." Pumikit na ito at tuluyang nakatulog sa kama dahil sa pagod.
Thank you for everything,Kenji. For all the blessings you shared with us. You're an angel to us.
Wika niya sa sarili habang minamasdan ang maamong mukha ng asawa.