Ikaw Pa Rin

chapter 26

Nakagaan sa kalooban ni Roland ang maayos na paghihiwalay nila ng dating asawa. Pero ang sakit dulot ng pagpanaw ng ina ay hindi pa humuhupa. Hindi na niya hinintay ang quarenta y diaz ng ina dahil batid niyang hindi siya welcome dahil sa makitid na pag iisip ng kanyang ate zeny. Malinaw pa sa isip niya ang salita nito nang maabutan siya nito na nakaupo sa paboritong upuan ng kanilang ina,dalawang araw pagkatapos ng libing..
"Wala kang karapatang umupo sa paboritong pahingahan ni mama! Ikaw na walang puso at hindi kilala ang salitang sakripisyo!!"
Kaya naman napagdesisyunan niya na umalis na lang kahit ang totoo gusto niya ipagtanggol ang sarili sa maling paratang ng kapatid.

Lulan ng bus pamaynila ay dumiretso siya agad sa trabaho para magreport sa less than a week niyang pag absent. Dahil, okey naman ang records niya, pinagbigyan siya. To forget all the pain, nilunod niya ang sarili sa trabaho,. Kung mayroon mang isang mas nakakaalis ng sakit at pagod na nararamdaman niya,yun ay ang screen shot picture ni eunice na kinuha niya sa profile nito.. Ginawa niyang screen saver ng kanyang phone..
"Ilang weeks na rin pala.. I guess... Gustuhin ko man na makita ka, i need to work hard para may maipagmalaki ako sayo.. You are all i ever need in times im down like now... " wika nito habang nagpapahinga sa kanyang single bed at nakatingin sa cellphone na may picture ni eunice. Hinalikan niya ito bago tuluyang natulog.

Its been seven months since it happen between Eunice and Roland, nasa balkonahe si Eunice habang nakaupo sa rocking chair na binili ni Gloria para sa kaibigan. Hinihimas ang nkaumpok na niyang tiyan.
Habang hinihimas ay patuloy sa pagluha ang kanyang mga mata. Inaalala ang masaya nilang sandali ni Kenji,. Mga panahong,buhay prinsesa siya.
She still remember the time nang malaman ni Kenji ang condition niya ayon na rin sa pagkakakwento ng kanilang resident doctor,at ng kanilang maid dahil tulog siya that time.

five months ago....

"Doctor,how's my wife? Is she sick?" Tanong ni Kenji sa resident doctor na tinawagan niya nang isang gabi ay namutla,sumuka at tuluyang nahimatay si Eunice.
"Its normal,Mr.Yamamoto. Her vitals are normal, she was on her first trimester that's why.." Masayang balita ng babaeng doktor.
"F-first..what???" Pakiramdam ni Kenji ay parang may malakas na pagsabog sa kanyang paligid na bahagyang nagpabingi sa kanyang pandinig.. Nauutal niyang sinabi na ulitin nito ang findings.
"Your wife is on her 8weeks. She's pregnant,congratulations!"
Mabuway na napaupo sa single sofa katabi ng kamang kinahihigaan ni Eunice ang pobreng hapon. Walang naririnig na kahit ano,. Namumula sa galit,hanggang sa magpaalam na ang doktor ay tila hindi niya narinig. Maraming pumapasok sa isip niya habang minamasdan ang tulog na asawa, tila ba gusto niyang patayin ito dahil sa nalaman,. Pero, sinasabi rin ng isip niya na may kakulangan siya kaya humanap ng ibang makapagbibigay ng pinapangarap niya,. Her wife was on her 30's and he tried to understand the fact.
Tumayo siya, lumuluha,. Pinili niya ang umalis muna.. It was late evening,. Sumakay siya ng kanyang innova, don't have any idea where to go, all in his mind is to go away, or else he probably kill her wife brutally and he won't allow his self to do it. After all Eunice is his life,his world.
More than a hour before Eunice woke up.
"Ano ba nangyare?" Tanong niya nang magising siyang nasa kama na at nakahiga. She felt a little dizzy but she tried to stand up and call for her husband. Suddenly she realized, she's all alone. Tumingin siya sa bintana ng kusina kung saan tanaw ang kanilang resto bar na Alam niyang huli niyang pinanggalingan bago siya nagising sa kama. Patay na ang mga ilaw ng bar. She look at her wrist watch, its 4:05 in the morning,.
"Kenji?..." Patuloy niyang tawag. Iniisip niya na baka napainom ito at nakatulog sa kanilang bar or bka nsa garahe, pero narating na niya ang lahat ng iyon,wala kahit anino nito.
"Nasaan ba siya?" Tanong niya sa sarili.