That Twisted Pagibig

Chapter 13

Mitch:

Sinumpa ata tong test papers na pinapasagutan samin. Walangya, eh bakit parang ang labas eh hindi ako nagreview? Impromptu ba to? Na mental block ba ko? Ano ba nangyayare sakin? Bat walang pumapasok sa isip ko? My god, think, think, think.

And then, bakit biglang si Thunder yung pumasok sa isip ko? Nakita ko kasi yung bracelet na bigay nya ee. I dunno, bigla akong nainspired na ewan. Biglang may pumasok sa isip ko at nakakapag compute ako ng mga word problems real quick.

"Lucky charm." Sabi ni Thunder nung binigay nya yung bracelet.

"Para sa bestfriend ko! Mitch Lim!" Biglang nagflashback sakin yung pagdededicate nya sakin ng three points. Pakshet, kinikilig ako.

Unconsciously, akala ko imaginary ko lang na tumili ako. Totoo pala, as in. Tumili talaga ko at kilig na kilig habang nageexam. Sapat na yun para mabulabog yung mga katabi ko.

"Any problem Ms from Mckinley?" Tanong nung nagbabantay.

"Ugh, nothing Mam. Spare it, Im sorry" sagot ko na lang at hiyang hiya. Paker. Seryoso, nakakahiya talaga. Isipin nila nababaliw na ko.

Another moment of silence and seriousness, na distract naman kami kasi nag react yung nasa may likod ko.

"Mam, nagdudugo po yung ilong ni kuya" sabi nung babae. Since busy busyhan ako sa pagco compute at nahihiya pa din ako sa pagtili ko. Kinuha ko yung tissue sa bag ko saka ko inabot sa mga tao sa likod. Nagkaron ako ng guts para tignan yung nagbabantay na teacher at laughtrip ako sa facial reaction nya bes. Siguro iniisip nya na sobrang hirap ng quiz at may emotional at physical disturbance kami. Eme

Sa kabutihang palad, ako yung pinaka maagang nakatapos. Teka, bat kinabahan ako? Tama ba ginawa ko? Kasi diba, the more na nadalian ka sa Math.  Mataas yung possibility na may mali sa ginawa mo. Confident naman ako, kaya feeling ko tama yung computation ko. Eh wala ee, inspired kay Thunder ee.

Pinagmamasdan ko yung mga tao sa paligid. Nagfocus nga lang ako kay Ateng taga Adrenaline kasi sya yung pinaka rival ng school namin pagdating sa first place. Lagi kasi kaming nagaagawan sa first place ee. Or something, basta.

Nung natapos yung Math quiz. Nagmamadali na din akong umalis kasi kailangan ko ng makita si Thunder. Bwisit na yun.

"Thank you, I enjoyed watching all of you. Good luck" sabi nung nagbabantay bago umalis. Wow, nagenjoy daw.

Palabas na sana ko ng room ng isang familiar face ng lalaki ang makasalubong ko. Shet. Take note, hinihintay ako.

"Wait, ikaw?" Gulat ko

Si kuyang nag nosebleed daw at si Jayson na nasapak ko accidentally yung nasa harap ko ngayon. Sobrang unexpected nito bes. Nako-conscious nga ako ee. At mas lalong naawkwardan. Tsk, patay tayo dyan.

"Mitch right? Wow, what a small world. Ikaw pala representative ng Mckinley sa Math quiz" sabi nya.

"Jayson diba?" Medyo hindi ako sigurado

"Yes," sagot nya.

"Ayun, ugh. Nice to meet you aa? Sorry nga pala nung isang araw" sabi ko at sabay kaming naglalakad sa hallway. Nakayuko pa ko nak ng teteng.

"Wala yun, okay lang." Sagot nya na natatawa. Minsan kinakabahan ako sa mga okay na yan ee. Baka mamaya kasi, shet. Ang morbid ko

"Ugh, nakakahiya talaga nung isang araw ee. Sorry talaga aa?" Sabi ko na lang. Hindi na mawala sakin yung incident na yun bes. At ang awkward pa kasi magkasama kami ngayon. Iniisip ko nga na baka mamaya i ban na ko sa cafe nila ee. Sila may ari nun diba?