That Twisted Pagibig

Chapter 37

Mitch:

Isang linggo matapos ang paglayo ko sa buhay ni Thunder. Pinilit kong maging normal yung araw ko. Papalipasin ko lang yung Regional Math quiz at pagkatapos nun ay dederecho na ko palipad ng China.

Hindi na din ako halos pumapasok sa mga klase ko. Inaayos ko na kasi yung mga transcripts at records ko saka yung pagrereview para nga sa nasabing competition. Buo na talaga yung loob ko. Wala na din naman akong babalikan dito sa school na to kaya pinili ko na lang din umalis na. Hindi ko na kasi kaya yung mga kahihiyang sinasapit ko this past few days.

•••

Dumating yung mismong araw ng contest. Kasama ko sila Jayson at Lea papunta sa Bulacan. Dun kasi yung pinaka venue.

"Goodluck satin" sabi ni Lea habang nasa may van kami papunta.

"Goodluck. Kaya nyo yan" sabi nung adviser nila Jayson.

"Kaya natin to" sabi naman ni Mam. Tina yung adviser ko.

"Kaya po namin to" sabi ni Jayson at naka akbay sakin. Hindi ko na masyadong binigyan ng malisya yung ganung gesture ni Jayson. Siguro hes just trying to relieve the tension. Ewan, hindi ko din alam. Basta. Lutang pa din kasi ko. No one can recovers that fast after a break up right?

"Go Team!" Sabi nung mga advisers namin. Nakakatuwa lang, dati parang ang awkward neto kasi magkakalaban kami pero ngayon. Wow. Just wow. Ngayon kasi hindi na kami magkakalaban kundi magkakampi na.

Nakadating kami sa may isang Integrated school somewhere in Bulacan. Supposed to be dapat excited ako or kinakabahan or what. Pero my day is so gloomy. Sobrang sakit pa din kasi.

"Hey," tawag ni Jayson nung lumabas ako ng quarters para magpahangin.

"Bakit?" Tanong ko.

"San ka pupunta?" Tanong nya. Tas hawak nya yung kamay ko.

"Dyan lang, magpapahangin lang" sagot ko.

"Samahan na kita" sabi nya kaya nakaakbay sya sakin habang naglalakad lakad kami.

Naramdaman ko na tinanggal nya din yung kamay nya after ng ilang minuto.

"Sorry. Masyado na ata akong nagiging clingy sayo" sabi nya na nahihiya.

"Ha? Okay lang." Sagot ko na lang. Hindi ko din naman binibigyan ng malisya.

"I dont need to be a pyschic or a mind reader para masense na sobrang bigat ng dinadala mo" sabi nya. Serious tone yung boses nya.

"Yea. Nagpasya na kong iwan na si Thunder. Hindi ko na sya ipinaglaban" sagot ko. Pinilit kong wag maiyak kahit na sobrang sakit pa din. Ganito pala yung feeling kapag sobrang lugmok na lugmok ka dahil sa isang failed relationship no?

"Tas nakakagulo pa ko sayo. Im sorry" sabi nya.

"Sorry, I just cant stop myself from showing my affection and my concern for you. Ayoko lang kasing nakita kang nasasaktan ka. Know what? Its kinda pathetic though but seeing you cry literally breaks me. Kung nasasaktan ka feeling ko para kong pinapatay" seryosong sabi nya at nakatingin sa mata ko.

"Hindi na ko magpapakaplastic sayo Mitch. Aaminin ko, sabi ko sa sarile ko eto na yung chance ko para magpalakas sayo. Pero hindi ko kaya ee. Ayoko kasing gamitin yung weakness mo ngayon" sabi nya. Medyo naiiyak na yung tone nya.

Hindi ko alam yung magiging reaksyon ko.

"Jayson" hindi ko alam kung paano ko sisimulan.

"Naiintindihan naman kita ee. Pero sorry din, Oo. Aaminin ko din. Napapasaya mo ko this past few days. You made me feel special for a limited time pero, pero. Ayoko kasing masaktan ka. Eversince, ayokong masaktan kita. Masyado kang mabait Jayson. You dont deserve this" sabi ko na lang.