Magíssa: Elemental Sorceress

Ika-4: Distrusted

Ikaapat na Kabanata
Distrusted

Kahapon lamang nang dalhin ako ni Alexeus dito sa kanilang palasyo. Mahimbing naman ang naging tulog ko kagabi dahil komportable ang naging tulugan ko. Malambot at malaki ang kama. Uso na yata ang bulak dito pero hindi ang foam. Gano'n din ang mga unan na ginamit ko, at may malambot na kumot pa.

Nandito ako ngayon sa aking silid sa palasyo. Tinitingnan ko nang mabuti ang aking kabuuan sa harap ng isang body mirror.

Hindi pa rin ako makapaniwalang isa akong prinsesa ngayon. Kahit alam kong panandalian lamang dahil nagpapanggap lang naman ako. Kahit medyo may kaunting guilt akong nararamdaman. Eh wala naman akong ibang maisip na paraan. Alam kong mas ligtas ako dito sa loob ng palasyo kaysa magpalaboy-laboy ako diyan sa labas nang walang kamalay-malay sa lugar na 'to.

Suot ko ang isang kulay green na Victorian era ball gown. Nang biglang may kumatok sa pintuan.

"Sino 'yan?" tanong ko mula dito sa loob. Hindi ito umimik. Kumatok lang siya ulit ng tatlong beses. Napakunot-noo ako kaya't binuksan ko na lang ang pinto.

"A-Alexeus...ikaw pala." Nabigla ako sa pagdating niya.

"May kailangan ka ba?" tanong ko. Medyo nawiwindang pa 'ko sa presensya ng lalaking 'to. Nakakilabot kasi na ewan.

"Ipinasusundo ka sa akin ng aking Ama. Pagkat nais ka raw nilang makasalo ngayon sa hapag-kainan," sambit niya. Lagi lang ba talagang walang emosyon ang lalaking 'to? Sayang ang kaguwapuhan.

Nauna na sa paglakad si Alexeus at nasa likod niya lamang ako. Sa sobrang tahimik ng paligid, tanging alingawngaw ng tunog ng aming mga yabag ang maririnig.

"Maaari mo naman akong ipatawag sa dama. Bakit ikaw pa ang pumunta?" pagbasag ko sa katahimikan.

"Sa pagkat sa akin iyon iniutos ng aking ama. Hindi ko siya maaaring suwayin," katwiran niya.

"Sus. Tinatakasan mo nga 'yong kagustuhan niyang mag-asawa ka," nasambit ko bigla. Naku lagot. Ang bibig mo, Charlotte! Baka mapalayas ka sa palasyo ng 'di oras!

Bigla na lamang siyang huminto kaya't nabunggo ako sa likod niya.

"Aray naman. Bakit ba--" Naputol ang sinasabi ko nang humarap sa'kin si Alexeus at nakita kong binigyan niya 'ko ng isang matalim na tingin. Kinilabutan tuloy ako.

"Wala kang nalalaman sa iyong sinasabi kaya't mas mabuting tumahimik ka na lang, puwede?" sambit niya na parang nananakot.

Pagkatapos ay tumalikod na siyang muli at nanguna sa paglalakad. Sa paglalakad ko, mayamaya'y naapakan ko ang dulo ng palda ng ball gown ko kaya naman natisod ako't nadapa sa sahig.

"Aray ko..." daing ko. Ang sakit nang pagkakatisod ko. Nakarma ba ako dahil sa sinabi ko kanina kay Alexeus? Dahan-dahan akong naupo. Tapos ay may bumungad sa'king nakalahad na palad kaya't tumingala ako.

"Alexeus?.." pabulong kong sambit sa pangalan niya. Napatitig na naman ako sa mukha niya. Walang emosyon ngunit 'di maikakaila ang kaguwapuhan nito.

"Bilisan mo't tumayo ka na riyan," Natauhan ako bigla sa sinabi niya.

"O-oo," sambit ko sabay kuha ng palad niya. Dahan-dahan niya 'kong inalalayan tumayo. Nang bitiwan na niya ang kamay ko, agad akong humakbang. Pero masakit pa ang paa ko kaya't natisod na naman ako.

Ngunit sa pagkakataong ito, nasalo na ako ni Alexeus. Napasubsob ako sa dibdib niya at siya namang hawak niya sa baywang ko. Dahan-dahan akong tumingala at nagkasalubong na naman ang aming paningin.

Ngunit sa sandaling ito, malapitan na. Hindi ko talaga maiwasang mamangha sa magaganda't bughaw niyang mga mata na animo'y nakatingin ka sa langit na walang mga ulap.