Ikadalawampu’t-limang Kabanata
Saving Charlotte
Habang narito ako ngayon sa selda sa loob ng tribo ng Lykos, sa tingin ko'y nakatulog naman ako, kahit papaano. Nakapikit pa rin ako. Kahit pa hindi ako komportable sa kinalalagyan ko, siguro kasi dala na lang 'to ng pagod. Kaya, mababaw lang siguro ang naging tulog ko.
Iminulat ko ang mga mata ko nang maramdaman ko na parang may nakatayo sa unahan ko.
Namilog ang mga mata ko nang makita kong isang babaeng Lykosian.
"Aba, gising ka na pala," bungad niya sa akin.
Lalong nanlaki ang mga mata ko nang makita kong suot-suot niya ang hinahanap ko.
"S-sandali. Akin 'yan ah! Ibalik mo sa'kin 'yan!" bulyaw ko sa kanya sabay napatayo na rin ako.
Suot niya ang Stefani ko. Paano nangyaring napunta sa kanya 'yan? Hindi maaari 'to.
"Puwede ba, mortal? 'Wag mo nga akong masigaw-sigawan. Hindi mo ba kilala kung sino ang kaharap mo ngayon?" mataray niyang sambit.
Napataas naman ako ng kilay. Wala akong pakialam kahit sino pa siya. Ibalik niya ang Stefani ko!
"Para sabihin ko sa'yo, ako ang prinsesa ng tribong ito. Ako si Laira," pagmamalaki niya.
Ibig sabihin, anak siya ni Lykoias?
"Bakit ba nasa iyo ang Stefani ko, ha? Puwede ba, ibalik mo nga sa'kin 'yan. Wala akong pakialam sa katayuan mo dito sa tribo niyo. Basta ibalik mo sa akin iyan, ngayon din!" bulyaw ko sa kanya dala nang pagpupuyos nang aking damdamin. Agang-aga pinapainit niya ang ulo ko.
"Hoy ikaw mortal, wala kang karapatang sigawan ako. Isa pa, akin na 'to. Dahil lahat ng gusto ko, nakukuha ko," maangas niyang tugon sa'kin habang pinandidilatan ako ng kanyang mga mata.
Tinaliman ko siya ng tingin habang nagtataas-baba ang dibdib ko't napagkuyom ko ang kamao ko. Sa tingin ko, mukhang uso din pala ang spoiled brat sa mundong ito. At ang malala pa, taong lobo ang isang 'to.
Bigla ko namang naalala si Adara ng walang dahilan.
"Akin pa rin 'yan. Kinuha mo sa'kin 'yan nang walang paalam. Magnanakaw ka," inis kong sambit sa kanya. Wala akong pakialam kung prinsesa siya ng tribo na 'to.
Bakas sa kanyang mukha ang pagkainis niya sa sinabi ko.
"Lapastangan!" bulyaw niya.
Bigla ko namang napansin ang leeg niya. Nanlaki na naman ang mga mata ko nang makita kong suot din niya ang kuwintas na binigay sa'kin ni Alexeus. Lalong kumulo ang dugo ko sa isang 'to.
"Pati 'yang kuwintas na suot mo! Kinuha mo rin sa'kin 'yan!" bulyaw ko.
Tinawanan niya lang ako na parang nang-aasar.
Kainis! Gusto kong magwala! Napahigpit na lamang ako ng kapit sa mga rehas nitong kulungan ko dahil sa sobrang inis. Lagot talaga sa'kin ang babaeng 'to pagnakawala ako dito.
"Ano ba talagang kailangan ninyo sa'kin at kailangan niyo pa akong bihagin?" inis kong tanong.
"Ipinadukot kita sa aking adelfós na si Lairos nang malaman kong kasama ka pala ni Alexeus," sagot naman niya.
Aba, malamang siya na nga ang sinabi sa'kin ni Lykoias kagabi na anak niyang may kailangan sa'kin.
Napakunot ang noo ko sa sinabi niya. "Ano namang kailangan mo kay Alexeus?" maangas kong tanong.
"Ano pa ba? Dahil gusto ko siya," sagot niya.
Napataas naman ang mga kilay ko sa narinig kong sagot mula sa kanya. Seryoso ba siya?
BINABASA MO ANG
Magíssa: Elemental Sorceress
Fantasy[ COMPLETED ] Si Charlotte ay isang mag-aaral sa ikalabing-isang baitang sa isang pribadong high school. Isa rin siya sa mga natatanging estudyante sa kanyang klase at kilala rin siya sa kanilang paaralan bilang Vice President ng Student Council. Is...
