Ika-38: Feelings and Confession

2.6K 98 11
                                    

Ikatatlompu’t-walong Kabanata
Feelings and Confession

Ibinaling muli ni Alexeus ang kanyang tingin kay Calisto. "A-ano bang klaseng katanungan iyan? May kailangan lamang ako kay Charlotte, iyon lang," mariin niyang sambit.

Sabay hinablot niya 'ko sa pulsuhan. "Halika na," utos niya. Tapos ay hinila na ako ni Alexeus papalayo sa lugar na iyon habang iniwan naming nakatayo doon si Calisto.

Habang naglalakad kami at hawak-hawak niya 'ko sa pulsuhan ko ay hindi ko alam kung saan kami papunta o kung saan niya 'ko binabalak na dalhin.

Lutang ang isip ko 'pagkat iniisip ko kung ano bang nangyayari dito kay Alexeus? Nang matauhan na ako ay napansin kong nakalayo na nga kami mula sa lugar ng sanayan.

"Sandali lang, Alexeus," sambit ko. Huminto naman siya kaya't gano'n din ako. Tapos ay dahan-dahan niyang binitiwan ang pulsuhan ko.

"Alexeus, may problema ba?" usisa ko. Mayamaya'y humarap siya sa akin. Tumingin siya deretso sa mga mata ko. Hindi ko mawari kung anong emosyon ang pinahihiwatig niya. Kung titingnan ay mukhang wala siyang emosyon ngunit kung titingnan ang kanyang mga mata, tila parang may lungkot sa mga ito.

Hindi siya sumasagot, bagkus ay humakbang siya papalapit sa akin. Humakbang siya papalapit nang papalapit na siya namang hakbang ko paurong. Napalunok ako nang mapagtanto ko na wala na akong mauurungan pa dahil nakasandal na ako sa pader.

Ngunit si Alexeus naman ay patuloy pa rin sa paglapit. Hindi niya inaalis ang pagkakatitig niya sa mga mata ko habang ginagawa niya ito. Bumilis tuloy ang kabog nitong dibdib ko.

Inilagay niya ang isa niyang palad sa pader malapit sa ulo ko na siyang ikinagulat ko. Nakatitig pa rin siya sa mga mata ko nang walang emosyong makikita dito.

"B-bakit ba? Ano bang problema mo?" tanong ko.

"Ikaw. Dahil hindi ko na alam kung anong gagawin ko sa'yo," sagot niya.

Nagulat ako na naguluhan sa naging sagot niya. Kaya't napakunot ang noo ko.

"Alexeus!" Sabay kaming napatingin sa sumigaw na iyon.

Si Adara pala. Nang ibaling niya ang kanyang tingin sa akin ay naging matalim ang mga tingin nito. "Charlotte," banggit niya sa pangalan ko nang may halong panggigigil.

"Ano sa tingin niyong ginagawa niyo?" inis niyang tanong sabay lapit sa amin at hila kay Alexeus papalapit sa kanya.

Pinagpalipat-lipat niya ang kanyang paningin sa aming dalawa ni Alexeus. Tapos ay suminghal siya sabay alis habang hila si Alexeus sa braso nito.

---

Narito ako ngayon sa isa sa mga tanggapan ng palasyo habang nakadungaw sa malaking bintana na ito na hugis-arko habang pinagmamasdan ang mga pagsayaw ng mga halama't bulaklak sa saliw ng ihip ng hangin.

"Nakakabagot naman," bulong ko sa sarili ko habang nakapalumbaba sa harap ng bintana. Gusto ko sanang magbasa kaso hindi ko naman maintindihan ang gamit nilang mga letra.

"Charlotte!"

Lumingon ako sa taong tumawag sa akin. "Airlia!" sambit ko.

Gaya nang nakasanayan, binati ako ng magandang bata na ito nang may ngiti tapos ay nilapitan niya ako.

"Kamusta ka, Charlotte? Mukhang naiinip ka, ah. Bakit hindi mo yata kasama ang aking adelfos?" usisa niya.

Bumuntonghininga ako. "Ayos lang naman ako. Medyo naiinip nga lang. Ang iyong adelfos ay kasalukuyang kasa-kasama ni Prinsesa Adara at hindi ko alam kung nasaan sila ngayon," sagot ko.

Magíssa: Elemental SorceressTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon