Music led us to be together

Chapter 4

Alexandra Claire's POV

"Ginagawa mo?" kalabit niya saakin.

"Naghahanap ng kanta, ikaw may balak kabang tumulong?" sarkastikong sabi ko sa kanya.

Naghahanap na ako ng kantang pwede naming iperform sa cellphone ko, iniwan naman na kami ni Ma'am Tolentino.

"Sungit" bulong niya pero narinig ko naman.

"Maghanap ka ng kanta na pwede nating kantahin" utos ko sa kanya.

"Bago ko maghanap, anong genre yung lagi mong kinakanta?"

"Hindi ko alam, basta lahat kinakanta ko" tawa ko.

"Kumakanta ka sa banda tapos di mo alam?"

"Pasensya na" tawa ko.

"Marami ka nabang nahanap?" tanong niya.

"Tatlo na" sagot ko naman.

"Patingin"

Binigay ko naman sa kanya yung notebook ko.

"Dati, Nothings gonna stop us now, at Mananatili" basa niya.

"Okay lang sayo yan?" tanong ko.

"Yup, this is okay" sabi niya at inabot ulit saakin yung notebook ko ulit.

"Ano kakantahin natin kay ma'am?" tanong ko.

"Mananatili nalang" sagot naman niya.

Tinanguan ko nalang siya at hinanap na yung lyrics ng mananatili.

"May lyrics kana?" tanong ko sa kanya.

"Wala pa, send mo nga saakin"

"Pano?"

"Text mo saakin, Number mo?"

Nagulat ako sa tanong niya pero ibibigay ko nalang din.

"Di na gumising.

Magmula nang ika'y naging laman nitong panaginip.

O biglang tumigil.

Ang oras magbuhat nang Ika'y natala sa'king isip" kanta niya.

Nagulat ako dahil kinanta niya bigla.

Hindi ko mapigilang mamangha sa boses niya, mapapansin mong mataas ang boses niya.

"Nandito na ngunit hindi maamin.

At hanggang sa aking muling pag idlip."

Nakakainis yung boses niya, kaganda kase. Mas magaling pa saakin toh.

"Laging mananatili sa labi.
Mga ngiting naiwan.

Nang sandaling masilayan ka.

Sa puso'y mananatili" mataas niyang kanta.

Tumikhim muna ko bago kantahin yung part ko. Nakatingin lang siya saakin, nakakailang. Nakakaintimidate kasi boses niya ang awkward tuloy.

"Bakit 'di mapigil.

Damdami'y tuwang tuwa.