Music led us to be together

Chapter 66

Qiel Augustus POV

"Not that, let's cool off" 

Sa sinabi ko, isa-isang tumulo mga luha niya.

Seeing her crying in front of me breaks my heart.

Nataranta ko at niyakap nalang siya.

Tsk, mali pagkakasabi ko.

"Love, I'm not breaking up with you" alo ko sa kanya.

"It's just we need to heal our wounds. We need to prioritize our dream first. Right?" sabi ko pa.

Lumayo naman siya saakin at humarap saakin.

"Could we just heal together?" naiyak niya paring tanong.

"Baby, we need this" himas ko sa pisngi niya.

"Okay"  punas niya sa mga luha niya.

"Phil. bomb muna" bahagya niyang ngiti.

"Yeah, that's the spirit!" ngiti ko sa kanya.

"Don't worry, we're still together. I'm not gonna leave your side, sayo parin ako uuwi. Everything would be okay" himas ko sa pisngi niya.

Ngumiti naman siya, inilapit ko naman ang mukha ko sa kanya at siniil siya ng halik.

~•••••••••••••••••••••••••••••••••~

"Ang aga niyo naman!" napapakamot sa ulo na sabi ni Alexis nang makapasok na siya sa kotse.

"Sino ba nagsabi na alaskwatro ng umaga umalis?" pilosopong tanong ni Claire sa kanya.

"Hindi niyo ba alam yung Filipino Time?" inis niyang tanong.

"Sige pre, kailan nalate si Claire?" tanong ko.

Napaisip naman siya at napakamot lalo sa ulo.

"Oo na gets ko na!" inis niyang sabi na ikinatawa namin ni Claire.

"Nag-umagahan ka naba? Gusto mo ba ng kape?" tanong ko habang nagmamaneho.

"Maya na, matutulog ako ulit." sabi niya at humiga ng maayos sa backseat.

Napailing nalang kami parehas ni Claire.

Napangiti naman ako nang makita ko siyang tulog ulit. 

Sobrang bigat saaming dalawa nung mga nakaraang araw. Nakakapagod din dalhin lahat ng pressure saaming dalawa ng mga tao sa paligid namin.

Parang ang sama-sama na magsama kami. Na mas maayos pa na hindi kami. Parang isang kasalanan na maging kami.

Napabuntong hininga nalang ako, pinagpatuloy ko lang magmaneho.

"Augustus asan na tayo?" tanong niya sakin at nag-inat pa.

"Makati na" sagot ko.

Tiningnan naman niya sa likod si Alexis na, natutulog parin.

"Hoy Alexis! Gumising kana malapit na tayo" bato ni Claire sa kanya ng unan.

Ilang beses pa niyang pinalo bago tuluyang maupo ng maayos.

"Pwede mo naman sana kong gisingin ng maayos diba?" sarkastikong sabi ni Alexis.

Tinawanan lang naman siya ni Claire.

"Anong oras na ba?" tanong ni Alexis.

"7:50" sagot ko.

"Breakfast muna tayo, saan niyo gusto?" tanong ko pa.