Ghislaine & Yassine | AF.

067

Lees mn nieuwe boek: "Verplicht"

Yassine's perspectief

Hier zit ik dan geduldig te wachten met een huilende schoonmoeder naast me, mijn zoontje Anouar dat op de grond speelt en mijn eigen moeder naast mij met haar hoofd in haar handen te wachten op de dokter voor meer informatie.

19:00
De tijden verstreken en we wachten en wachten. Zenuwachtig loop ik ijsberend door de wachtkamer. "Mijn zoon wil je voor Nisrine en mij water halen?" Ik knik en loop de afdeling uit naar de kantine waar ik wat drinken haal en wat te eten voor ons. En langzaam loop ik terug, het enige wat ik hoop is dat alles goed komt met Ghislaine. Zolang er ook maar niets mis is met de baby.

"Familie van mevrouw G?" Hoor ik hard en versnel mijn stappen. En daar zie ik de dokter en voor dat ik kon zitten begon hij al met zijn verhaal. Gelukkig kon ik alles gewoon op tijd en goed horen.

"Jullie zijn er optijd bij, anders had het slecht af kunnen lopen voor de baby. De baby is in gevaar, 50/50 procent. De baby is in een rare positie gaan liggen waardoor het groeiproblemen en ademproblemen heeft. Het hartje klopt niet fatsoenlijk, hier proberen we alles aan te doen. Ze krijgt nu extra hulp. Aangezien Ghislaine nog maar 22 weken zwanger is, mag de baby natuurlijk niet geboren worden. Maar de kans hiervan is extreem groot, daarom proberen we het te laten rekken. Daar bedoelen we mee de baby zo lang mogelijk in de buik laten groeien tot ongeveer de 29/30 weken. Stel dat de baby eerser komt is er kans op, een gehandicapt kindje, een kindje met ADHD, of een kindje met een ernstige stoornis of zij komt er normaal uit. Omdat wij niet weten wat de invloed is op de baby houden wij de baby zolang mogelijk in de buik om te voorkomen dat de baby een handicap of een stoornis oploopt. Hierdoor houden wij Ghislaine nog een aantal weken in het ziekenhuis, tenzij het goed gaat mag zij even naar huis om uit te rusten. Nu gaat het alleen om de veiligheid van jullie opkomstige vroeg geboorte baby. Ik hoop jullie genoeg geïnformeerd te hebben en als er nog vragen zijn zouden jullie die uiteraard kunnen stellen. Verder kunnen jullie haar nu bezoeken, want ze is nu stabiel" hij geeft ons een hand en loopt dan weg.

Dit heeft een grote impact op me gehad, ik wist niet dat het zó ernstigs zou zijn. "Het komt wel goed, we kunnen alleen op Allah rekenen. Alles gebeurt met de wil van Allah swt" ik knik en dan lopen we de kamer van Ghislaine binnen met Anouar aan mijn hand.

Dat moment wanneer je de bange en huilerige hoofd van je vrouwtje ziet, dat doet pijn wollah. Ik wil niet dat mijn vrouwtje huilt of pijn heeft, ik wil haar gelukkig en blij zien. Ze moet alleen even knokken en we komen er met zijn allen wel uit.

"Mama" komt er uit Anouar. Ineens zie ik een glinlach op Ghislaine haar gezicht. Kijk zulke shit doet mij goed toch, ik wil mijn vrouwtje zien lachen. Niet huilen.

"Laat ons nooit meer zo erg schrikken" zeg ik terwijl ik haar goed vasthoud en kusjes geef. Ik til Anouar op en zet hem op het bed bij Ghislaine. Hij knuffelt haar gelijk en blijft aan haar hangen en dan komen Nisrine en mijn moeder binnen en  geven haar allebei een kus.

"Het komt wel goed benti, doe goed je best" "Oh, hebben jullie het ook al gehoord?" "Ja benti" ze knikt zachtjes en kijkt mij aan. Gelijk sta ik op en vraag wat er is. "Ik ben bang wil je alsjeblieft hier blijven slapen bij mij" fluisterd ze zacht. "Tuurlijk schatje" ik geef haar een kus op haar voorhoofd  totdat de dokter binnen komt. "Mag mijn man hier slapen?" Hoor ik mijn vrouwtje vragen. De vrouw antwoord dat het mag en kijkt haar blij aan.

"Het gaat nu goed he mevrouw, het gaat stabiel met u en de baby. Dit willen we zo houden en de bevalling zo lang mogelijk rekken" ze knikt met haar hoofd en dan doet de dokter wat met spuitjes en draden. "Ik ga de bloed even testen en de draden met stickers zijn voor de baby. Stel dat er iets fouts gaat in jouw buik zien wij en horen wij dat meteen, zodat wij er meteen bij kunnen zijn" "Is goed, dankjewel" "Ik zal gelijk een verpleegster erbij halen om het bed voor u op te maken hier naast in dat bed" "Bedankt dokter" zeg ik beleefd terwijl ik haar hand schud. "Nog een fijne avond allemaal"

22:00
"Wij gaan naar huis, als er iets is moeten jullie meteen bellen" zegt mijn schoonmoeder terwijl ze Anouar optilt. "Ik neem Anouar wel mee naar huis ja?" Voegt ze eraan toe. "Is goed mama" hoor ik Ghislaine. "Geef mama een kus Anouar" Anouar strekt zijn armen uit waarna hij haar een knuffel geeft en een kus op haar wang en mond. Nisrine geeft haar ook een kus en dan mijn eigen moeder.

"Geef papa ook een kus" Anouar klimt gelijk op mij en knuffelt me stevig. Ik zie aan zijn ogen dat hij het moeilijk vind om zijn moeder hier te zien en dan gelijk na een avond weer afscheid te moeten nemen terwijl we net terug gekomen waren. Ik heb wat te doen met hem. Ik geef hem een kus op zijn mond en het zelfde geld voor mijn schoonmoeder en moeder alleen dan op hun voorhoofd en een knuffel.

"Rijd voorzichtig als er iets is bel me" zeg ik terwijl ik ze uitzwaai. "Doen we" "Tot morgen"

het spijt me lieve lezertjes van ons ik heb het deze periode echt moeilijk gehad door prive-redenen maar ook door school. ik hoop dat jullie dat kunnen begrijpen. omdat ik nu 1 week vakantie heb beloof ik jullie dat er weer zo snel mogelijk een deel dr aan komt.

kusjes M