Ghislaine & Yassine | AF.

047

Mootje kijkt me droog aan, ik kijk hem serieus aan.

"Meen je..." vraagt hij onzeker.

Ik knik ja-schuddend met mijn hoofd en kijk voor me uit, te bedenken wat ik nu moet doen.. We moeten een plan bedenken, ik ga haar nooit kunnen vinden..

"En nu?" vraagt hij alweer.

Ik kijk hem doordringend aan met een zielig hoofd, terwijl ik een joint opsteek. De eerste joint weer na maanden, alle stress moet ik verwerken.

"Ik weet niet man.. Ik weet niet hoe ik haar moet zoeken, en Anouar.."

"Heeft ze Anouar ook?"

"Ja.. Daarom kreeg ik ook een raar gevoel, ze zal Anouar nooit laten uithongeren en haar telefoon is heilig dus het is al raar dat ze haar telefoon niet heeft meegenomen.."

"We gaan morgen verder zoeken" zucht ik hard.

1:30

Thuis aangekomen neem ik de trap naar boven en stap de badkamer in. Ik kijk in de spiegel, en sla hard tegen de muur. Een traan verlaat mijn oog, mijn vrouw, mijn zoontje... Hoe kon ik zo dom wezen om haar gewoon te laten gaan, ik had beter moeten nadenken. Ik besluit te douchen, ik zet de douche best heet, en stap eronder. Ik zet al mijn zorgen van me af, en geniet van de douche.

1:55

Na een warme douche te hebben genomen stap ik er onder uit. Ik trek een trainingspak aan en laat me haren hangen. Ik ga zitten op de bank en pak de telefoon, ik bel meteen mijn moeder op en vertel het hele verhaal.

"Het komt goed, morgen ik help mee met zoeken en aangifte doen"

"Ja mama.."

Na een lang en somber gesprek te hebben met mijn moeder bel ik de moeder van Ghislaine, meteen neemt ze op. Ik vertel haar ook het hele verhaal, en precies het zelfde wat mijn moeder zei, zegt haar moeder ook.

GHISLAINE

Bang kijk ik om me heen, ik hou Anouar strak vast, en kijk ze vies aan. Ik wist dat dat wijf met iets bezig was, en nu weet ik het helemaal zeker. Dit gaat gewoon om Yassine..

"Zo Ghislaine, of kan ik beter zeggen de toekomstige ex-vrouw van Yassine?"

Ik kijk haar boos aan, en plots geeft ze een grote glimlach op haar gezicht.
Ze pakt een stapel papieren, en ik loop dichterbij.

"Scheidingsformulier" staat er met grote koeienletters op.

Mijn hart breekt letterlijk in duizende stukken, moet ik nu scheiden met Yassine? Ik hoop dat ze de foute Ghislaine heeft.

"Deze ga jij invullen met Yassine"

Geschrokken kijk ik haar aan, mijn blik veranderd al snel naar gemeen.
Ze geeft de papieren aan me, en een pen. Met 1 hand pak ik de papieren vast, en ze trekt Anouar uit mijn armen.

"Wtf doe je?" zeg ik boos.

"Jij gaat ver weg van hier, ik voed samen met Yassine, Anouar op en jij zal nooit meer in beeld komen. Anouar zal mij als zijn moeder zien"

Ik geef haar een klap in haar gezicht, en meteen word ik vast gepakt door de jongens met een bivak op hun hoofd.

"Vieze slet dat je bent" zeg ik boos.

Ze zwaait heel leuk met haar handje en ik laat alles vallen.

"De papieren komen in orde schat, wist wel dat jij niet zou meewerken, tot nooit"

Ik word in een auto gegooit, en geen idee waarheen.. De tijd tikt en het is denk ik al ondertussen 2 uur verder en we zijn er nog steeds niet. Na 3 uur zijn we eindelijk aangekomen, ik zie een eiffeltoren, ik ben dus in Frankrijk.. Ik krijg een sleutel van mijn appartement, schoon, netjes, ingericht en wel.. Ik barst in huilen uit en zoek naar een telefoon.

Na kwartiertje gezocht te hebben, vind ik geen telefoon. Ik zucht en huil nog harder. Ineens gaat de bel, ik loop erheen en met rode ogen, en een heleboel tranen doe ik open. Een oud vrouwtje staat voor de deur, ze kijkt me lief en bezorgt aan.

"Salaam.. Ik wou kennis met je maken maar ik zie dat je veel verdriet hebt. Wil je het vertellen?"

Ik barst weer in tranen uit, de vrouw loopt naar binnen en sluit de deur. Ze neemt mij mee naar de bank, en gaat naast me zitten. Ik huil ongeveer 10 minuten, en dan begin ik met vertellen.. Ze kijkt me geschrokken aan.

"Dit had ik niet verwacht benti, ken je de nummer van je ouders of je vriend niet uit je hoofd?"

"Nee" zeg ik met een zachte snik.

"Kom we gaan straks eventjes wat eten ergens, even een last van je schouders afkloppen. Denk er even niet aan, alles komt goed, Insha Allah, heb er vertrouwen in"

"Insha'Allah" zeg ik gebroken.

Mijn hart is letterlijk in stukken gebroken, ik kan niet uitleggen hoe leeg ik me voel. Ik haat haar zo erg, waar heb ik dit aan verdiend, ik heb haar geen ene moer aangedaan. Hoe durft ze me zo te behandelen, ik wist dat ze achterbaks was, maar zó achterbaks. En dan wilt ze gewoon mijn man én kind stelen, nou ja.. Die heeft ze al gestolen. Mijn leven is letterlijk voorbij.

Jaren gaan voorbij, niemand kan haar vinden..
Next vervolg is 1 jaar later.