Ghislaine & Yassine | AF.

040

Flashback

"Nu mevrouw toch wakker is, kan ik meteen het goede nieuws vertellen" zegt de dokter.

Einde flashback

Ik hou m'n ogen zwak open maar probeer er wel bij te blijven. Ik kijk naar Yassine die me verliefd aankijkt, hij pakt mijn hand vast en met al mijn kracht ik erin, bang om hem weer kwijt te raken.

"Zoals u heeft gezien, gaat het helemaal goed nu met uw vrouw en kind" hij kijkt naar Yassine en dan naar mijn ouders. Mijn ouders knikken dolgelukkig.

Dan gaat zijn pieper, en rent hij meteen weg naar een andere patient. Ik krijg een hartverzakking zowat! Ik dacht eve dat het iets met mijn apparaten te maken had.

"Ik hou van je" roept Yassine luid.
"En iedereen mag het weten!"

Ik kijk hem lachend aan en probeer omhoog te komen zitten. Ik merk dat het niet lukt en meteen schiet Yassine in de lucht en helpt me met recht zitten. Ik krijg een misselijk gevoel en kijk hem zurig aan. Ik hou mijn hand voor mijn mond en dan kots ik net optijd in een bakje, en een beetje over Yassine's vinger heen. Hij kijkt er ranzig naar maar vind het al snel niet erg en begrijpt het. Hij loopt naar de wc en wast zijn handen zorgvuldig want toen hij terug kwam waren zijn handen al schoon en zag je de water druppels er van af vallen. We begonnen wat te praten met zijn allen en toen besloten ze om weg te gaan.

Yassine keek me verdrietig aan met een pruillip waardoor ik in de lach schoot en hij daarna ook. Hij geeft me een kus en pakt zijn jas en staat alvast voor de deur. Mijn familie neemt afscheid van me en wanneer ze de deur uit willen lopen, komt er een dokter. Yassine kijkt hem verbaasd aan, en kijkt mij ook verbaasd aan. De dokter komt binnen en zegt..

"Ik kom even kijken hoe het met de baby gaat"

Mijn ogen worden groot, en die van Yassine ook. We kijken elkaar liefdevol aan, gelukkig maar toch een klein beetje angst omdat we nog niks hebben voorbereid of gedaan. En omdat we van niks wisten, eigenlijk had ik het wel kunnen weten want waarom was ik anders zo misselijk.

"Een baby?" vraag ik.

"Ja een baby, u bent in verwachting! Nog de laatste 4 maandjes en u heeft een kern gezonde baby"

"4 maanden?" zegt Yassine.

"Ja, over 4 maanden al. Ze is uitgerekent op 31 juni"

Yassine loopt naar me toe en geeft me een kus.

"Ik kan niet wachten op een kleine met jou" zegt hij dolgelukkig.

Ik kijk hem ook dol gelukkig aan en dan maakt de dokter een echo.

"Weet u al wat het word?" vraagt Yassine.

"Dat weet ik ja, willen jullie het weten?"

Yassine knikt ja, maar ik zeg néé. De dokter kijkt mij aan voor toestemming of mijn man het mag weten. Ik knik ja schuddend, en dan lopen ze samen naar een kamertje.

Na een tijdje komen ze terug en onze ouders zijn nog steeds in shock, mijn moeder en Yassine's moeder zijn compleet gelukkig. Ze hebben meteen alle familieleden gebelt omdat hun zoon en hun dochter hun eerste kind verwachten, en dan niet te vergeten ook het eerste kleinkind! Mijn broers feliciteerde mij als eerst en daarna mijn ouders. Nu ik dit nieuws heb gehoord, voel ik me meteen stukken beter. Ik ben alles al vergeten en weet hoe het zit tussen Yassine en Rayan. Ik kan me eindelijk weet eens dol gelukkig voelen. Vooral nu er een kleine Yassine of een kleine Ghislaine aankomt.

Na een tijdje komt Yassine terug en vertelt aan mij dat hij de babykamer en alles regelt, en dat ik NIKS maar dan ook NIKS mag zien, pas als de baby geboren is. Ik knik ja van blijheid en laat een brede grijns zien. Yassine aait over mijn buik en geeft er kusjes op. Onze ouders maken er fotos van en zetten het op facebook om te delen met de andere famileden.

"Ik hou van je, en van onze kleine"

"Ik ook van jou schat" zeg ik.

***

Na een paar uur zijn Yassine en de hele familie weg. En dan wordt er op de deur geklopt, ik roep binnen en dan kijk ik oog in oog met...

Rayan

"Wat doe jij hier?" Terwijl ik zenuwachtig op het rode knopje druk.

Hij haalt een mes te voorschijn en loopt naar mij toe. Hij kijkt me aan, met een verdrietige blik.

"Als ik jou niet mag, dan mag niemand je"

Hij richt de mes op mijn buik, en ik schreeuw nog hard nee. Hij negeerdt het en geeft me een stiekeme kus op mijn wang tegen mijn zin.

"Wat wil je eigelijk van me" vraag ik snel.

"Ik wil jou, en niks anders. Ik hou van je Ghislaine snap dat! Verdomme!"

Wow, is dit de échte Rayan? Rayan die 'vloekt?' Dit heb ik nou net weer niet verwacht van hem, maar dat zal wel aan mij liggen.

"Sorry voor mijn taal. Maar ik hou gewoon van jou Ghislaine"

"Maar als je van me houdt waarom wil je me dan dood hebben?"

"Omdat ik je wil, en aangezien Yassine je nu nog heeft heb ik nu de kans nog voordat jullie ooit een kind krijgen"

Shit.. We zijn al zwanger, wat moet ik nu zeggen. Ik heb twéé opties, of ik kies voor dat ik zeg dat ik niet in verwachting ben, en hij vermoordt me sowieso al, of ik zeg dat ik zwanger ben en hij vermoordt mijn kind met opzet. Lastige keuze, want ik ga toch wel dood bij allebei de manieren..

"Alsjeblieft Rayan bespaar me.. Ik doe alles voor je!"

"Alles?" Hij kijkt me met grote blije ogen aan.

"Ja Rayan alles"

En op dat moment besef ik dat ik dat niet had moeten zeggen.

"Dan wil ik dat je gaat scheiden met Yassine en met mij verder gaat"

"Nee Rayan, dat ga ik niet doen. Ik ga niet scheiden van hem! Hij is mijn man en ik ben gelukkig met hem, waarom moet je dat verpesten. Ik heb je nooit wat aangedaan"

Rayan besefte dat ik wel gelijk had, want ja wat heb ik hem aangedaan? Precies, niks.

"Je gaat scheiden van hem of ik steek hem neer" hij kijkt me vurig aan terwijl hij de mes op mijn buik richt.

"Met jou erbij"

Ik krijg glazige ogen en zeg nog een keer néé. De punt van het mes voel ik al in mijn huid prikken wat een vreselijke pijn geeft. Dit is het dan, zo ga ik lijden.. En dan het ergste nog mijn lieve kind, die dit moet meemaken. Wat voor moeder ben ik, kan niet eens mijn kind beschermen! Laat staan verzorgen!

Hij heft zijn hand, waar zijn mes inzit en ik sluit mijn ogen. Dit is het einde van mijn leven.. Geen afscheid kunnen nemen van mijn familie, nooit mijn kind kunnen zien en het ergste nog, Yassine zal opnieuw trouwen. Nou mooi niet, ik ga lekker rond spoken en stoken!

Ik sluit mijn ogen en dan voel ik iets hard op mijn buik vallen, waardoor ik een harde gil laat..

Hebben jullie misschien baby namen? Zowel jongens als meisjes! 🍼

Stem op dit verhaal alsjeblieft en sorry voor de korte gevolgen, maar heb het echt te druk met school. Ik heb 3 dagen in de week tot het 8e uur en dan ook nog mijn huiswerk en ernaast nog andere dingen dat ik moet doen thuis.

Hoop dat jullie het een beetje begrijpen, maar ik zal mijn best weer doen om lange gevolgen te maken!

Hartstikke bedankt trouwens voor de 21 k reads, en de 1k stemmen, en natuurlijk alle leuke lieve reacties! Wat vind ik dit leuk om te zien en lezen, en fijn dat jullie mijn boek leuk vinden. In het begin was het boek oersaai, maar ik beloof jullie dat het steeds leuker en spannender zal worden