Ghislaine & Yassine | AF.

034

Yassine POV.

Ik hoor haar de zinnen nog uit spreken

"ik wil niet meer met je trouwen Yassine, het is voorbij, klaar"

Ik laat een zachte traan over m'n wang glijden, langzaam vallen er meer over m'n wang. Hoe moet ik nu leven zonder haar? Niet. Ik zal haar terug krijgen, ik heb haar vertrouwen geschaad. Ik zal het terug aan haar geven, zolang zij alleen mij haar hart geeft ben ik al meer dan gelukkig.

"Yassine?" vraagt Salma voorzichtig?

"Wat!?" vraag ik luid en boos, zodat Ghislaine het kan horen.

"Waarom ben je boos schat, ben je me al vergeten?" zegt ze vies.

"Ja ik BEN jou ALLANG vergeten. Ik had het mooiste meisje van de wereld en toen kwam jij in mijn leven, zeker om alles weer te ruïneren? Omdat je me niks gunt nadat ik bij je weg ging" zegt ik woedend.

Ze schrikt en kijkt me even aan. Ze streelt me wang "sorry het spijt me maar ik moet dit doen?"

"Wat doen?" en op dat moment kust ze me diep. Ik hou me ogen open en besef dat dit niet mijn ware is. De ware waar ik mee zou willen trouwen. Ik duw haar van me af en begin haar uit te schelden.

"Blijf van me af kanker hoer wie denk je dat je bent vieze kanker slet je hebt alles verpest alles is door jou lelijke ezel"

"Ik heb een kind van je" zegt ze snel.

"Helemaal niet! Je liegt ik heb het nog nooit zonder gedaan met jou!" zei ik nog bozer.

"Helemaal wel, in je slaap schat"

"Hou je kanker bek en rot op uit mijn leven met je kanker kind die waarschijnlijk net zo lelijk is als haar moeder. Zij gaat zeker ook als hoer spelen?"

"Hahaha nee schat, accepteer het nou maar. Van mij zul je niet afkomen. Je prinsesje mist je ik heb haar alles over je vertelt"

Ze loopt weg en ik kijk haar na. "Kk hoer" schreeuw ik in mezelf.

De deur gaat open en ik kijk naar een huilende Ghislaine.

"Ghislaine, wollah sorry ik kan het uitleggen ik heb zoveel spijt. Ik wil je niet kwijt die lach was niet voor haar bedoelt wollah Ghislaine geloof mij alsjeblieft" ik kijk haar met smekende ogen aan, ogen die om vergiffenis vragen.

Ik hou haar handen vast en zeg luid "ik hou van JOU Ghislaine, alleen van JOU"

Haar ogen stralen weer maar al snel rukt ze zich los uit mijn handen.

"Heb je echt een kind met haar?" vraagt ze verdrietig.

"Nee wollah, de enige vrouw waar ik een kind mee wil staat hier voor me"

Ze laat een klein zwak glimlachje zien, een glimlachje dat me al goed doet. Ik hou zoveel van haar.. Ik zou er niet aan moeten denken om haar kwijt te raken. Fuck die onzin 'liefde word je dood' ik ben meer dan gelukkig met haar en ben blij dat ik deze keuze heb gemaakt. Anders had ik nooit een prachtvrouw aan mijn zijde gehad.

Ik hoor beneden geklap en gelach om mijn woorden.

Ik trek haar in een knuffel "kom hier" ze laat het toe en ik streel zachtjes over haar wang.

"Salma is een ex van me.. Ik heb niks met haar gedaan. Ze wilt mijn leven ruïneren nadat ik weg ben gegaan bij haar omdat ze vreemd ging. En dat kind, is niet haar kind dat is gewoon haar zusje.. Ze heeft jou dingen laten geloven waardoor ik dacht dat ik jou kwijt zou raken. Weet je Ghislaine ik hou zoveel van jou"

Ze lacht en omhelst me stevig.

"Gaan we dan maar? Mijn make-up zit nog super goed"

Ik kijk haar glimlachend aan.
"Wil je het echt nog? Je maakt me de gelukkigste man ooit!"

"Tuurlijk.. Jij hebt mijn hart afgepakt, dat zal ik je nooit kunnen vergeven. En jou achter laten, ik moet er niet eens aan denken. Bij die gedachte word ik als misselijk Yassine, ik hou ook van jou!"

Ik pak haar hand vast en samen lopen we naar beneden, de trap af. Ik zie Salma zitten met een vieze blik, ik geef haar een dodelijke blik terug. Het liefst had ik gehad dat ze meteen was opgerot maar ja. Gelukkig is er al een nieuwe negeffa onderweg naar de zaal.

"JOELOELOELOELOELLEOEOELELEOELLEOEOL" wordt er geschreeuwt. Ik loop samen met Ghislaine naar de auto en kijk haar bewonderend aan. "Mijn vrouwtje" met die gedachte krijg ik een glimlach en sta even stil.

"Kom je nog?" vraagt ze lief.

"Ja"
"Schoonheid" ratel ik er nog snel achterna.

Ze bloost en ik pak haar hand vast.

"Vandaag word ik de gelukkigste man op aarde. De vrouw van mijn leven heeft me voorgeven ik zal nooit meer zo'n fout maken"

Ze zakt met haar hoofd tegen mijn borst aan. Ik hou haar strak vast in mijn handen, bang om haar weer kwijt te raken. Vanaf nu ga ik haar elke 0,1 seconde beschermen tegen alles, al moet ik er zelf onder lijden. Zolang zij maar geen pijn heeft of ongelukkig is.

Woorden: 843
Datum van publicatie: 22/01/2016
Tijd: 16:11
Stem op mn verhaal, nieuwe vervolg komt er aan bij 15 stemmen!