Ghislaine & Yassine | AF.

016

De omslag is dus het toetje van hun. Marokkaanse pannekoekjes met creme fraiche.

Na het toetje gingen we afrekenen. We gingen opweg naar huis, maar de taxi's reden niet meer door een ongeluk. Toen belde we andere taxi's nummer maar nam niet op. "Tfoe wats deze man je hebt bedrijf om mensen te vervoeren maar je neemt niet eens op echt ezel" zegt Saloua boos. "En hoeee a mattiee iemand bel iemand op ofzo voor lift" zegt Laila. Ik en Nawal schieten in de lach. "Ik bel onze lieftallige broer Youssef wel" zegt Nawal. Ik hoor Nawal aan de telefoon praten en als laatste hoorde ik haar zeggen "Yallah Yallah eh bolle" ik schiet in de lach en zo te zien mijn nichten ook. We wachten kwartier op Youssef en eindelijk is hij er. We stappen in en ik begin na te denken. Morgen is het alweer mijn verjaardag. Eindelijk 18. Na een kwartier terug rijden zijn we weer aangekomen bij de lounge van me vader. We stappen uit en lopen maar binnen. Ik zie Yassine, mijn broers en vader en allemaal vrienden en onbekende mensen shisha poffen. Lees ik het nou goed? Haar vader poft shisha? Jep dat lees je goed.

Ik loop naar mijn vader en knuffel hem, alle ogen van jongens zijn op mij gericht en ik geef ze een dodelijke blik. Ik kijk naar Yassine en lach naar hem, spontaan zie ik alle jongens naar hem kijken. Ik zie de boosheid in alle jongens hun ogen omdat ik wel naar Yassine lach. Ik hou me lach in en loop naar mijn kamer. Ik hoor voetstappen en word zenuwachtig. Ik probeer snel weg te rennen maar kan mijn kamer en nichten niet vinden. Dit is zoo erg. Ineens word ik aan mijn arm gerukt en zie ik een jongen staan. Hij kijkt me boos aan en ik ben bang. Hij geeft me een brief en zegt erbij "als je dit aan iemand laat weten, ben je DOOD" hij doet zijn handen voor zijn keel. {je weet wel, die gebaar die je maakt als je bedoelt van: i kill you}
Ik roep een jongen en vraag waar mijn kamer is. Ik kijk in zijn ogen, mooie blauwe oceaan ogen. Maar niet mooier dan Yassine. "Dochter van El Mouasi toch?" Ik knik verlegen. "Kom maar" ik loop achter hem aan richting mijn kamer. "Hier is het" hij lacht en pakt mijn hand en geeft er een kus op. "Dankjewel" zeg ik vriendelijk.

Niet wetend wat er staat te wachten..

Kort vervolg ja vervolg hierna wordt langer.