LIN: XXX

139 12 0
                                    

Chapter XXX: "THE RETURN OF THE COMEBACK PART 2"  

"Bakit mo naman ako sinapak Klein?" sabi ni Dan.

Tss siiraulo ka kasi kaya kita sinapak. Dapat pala binaril ko nalang sya para naman di nasaktan yung fist ko. Nadungisan tuloy ang kamay ko.

Si Jean Klein Miguel Tan! Binaril si Deil Angelo Romer De Ayala!

Neknek nya. Pasalamat sya di ako mamamatay tao. Di ako kagaya nyang sadista.

klein: Siraulo ka kasi.

Dan: ang yabang mo talaga, ikaw na matino.

klein: Engot ka pa.

Dan: Tch, wag mo kong idaan sa cold treatment.

klein: Heck, cold treatment my arse. Ganito naman talaga ako. Igagaya mo pa ko sayo.

Dan: anu bang ginagawa mo dito?

Klein: umuwi ka na.

Dan: no way.

Klein: yes way.

Dan: Ayoko

Klein: gusto ko.

Dan: pakialam ko.

klein: tss, para kang babae.

Dan: suntukan nalang tayo.

klein: barilin nalang kita para tapos na.

Dan: Tch, duwag

Teka? Ako duwag?

Klein: ipapa-alala ko lang sayo. Hindi ako ang duwag dito.

Siraulo talaga to, tinawag pa akong duwag? Eh sya nga 'tong isang badtrip na bigla nalang naglaho.

Dan: ayoko pang umuwi.

Klein: kailangan mo nang umuwi.

Dan: Pakielamero ka talaga eh no?

Klein: Nalaman ko kay Hilda at Ram ang lahat. Nakakatawa nga eh, dapat hindi kita pinapakielaman. Desisyon mo yan eh. Magtiis ka! Pero, lilinawin ko lang. Hindi ko ginagawa 'to para sayo.

Natigilan naman sya. Matalino naman 'to pero bakit ang moron nya ngayon?

Dan: Hinihintay ko pa yung resulta ng psychological test ko.

Klein: di mo na kailangan yon.

Dan: Teka nga? Di kita maintindihan. Bakit mo ba ako pinapauwi ha?

Napabuntong hininga nalang ako. Tsk, bakit ang engot ng taong 'to?

Klein: edi umuwi ka para malaman mo.

Dan: Ikaw na nga yung nandun para kay Lin diba? Tapos pupuntahan mo pa ako dito?

Klein: alam mo ang gago mo eh. You don't deserve her. But the thing is, She needs you. Kaya wag kang magpakaemo dito walang magagawa yang pagdadrama mo. Kalalaki mong tao.

Dan: Look, wala na kong mukang ihaharap okay?

Klein: Heck, that is so lame. Ngayon ka pa mahihiya? Remember all this time you lied to her. For fvcking 7 years! And now you're giving such an excuse? Shame on you Deil.

Tch, kung di lang talaga sya kailangan ni Lin di ko sya pupuntahan dito.

Dan: just leave me alone.

Eto na, sasabihin ko na.

Klein: Damn, I really hate to say this but I'm not going back until I'm cured.

Dan: Gaya-gaya ka rin ng reason eh. Galingan mo naman. Anu yon dahil may leukemia ka tapos mamamatay ka na ganon? Come on Klein nabasa ko na yan sa fiction.

Klein: gago, wala akong leukemia.

Dan: eh anong sakit mo?

Klein: wala ka na dun. Surgery lang gagaling na ko. Kung akala mo leukemia yung pagdudugo ng ilong, lumang tugtugin na yon.

Dan: Haaay, alis na.

Klein: ayoko, kailangan umuwi ka, one week before ng annual party dapat nakauwi ka na.

Dan: Ang kulit mo rin eh.

Klein: I just want to play fair, you have given me the chance and now I'm giving yours.

Eto na simula na ng matino at seryosong usapan namin.

Dan: Pinipigilan ko na eh. Eto na unti-unti na ko nang nakokontrol kung ano man tong pinipintig ng lecheng puso ko. Susuko na ko eh.

Klein: Nagmahal ka lang Deil, kakaiba talaga ang pag-ibig no? Ang pag-ibig, parang pagpikit ng mata, kapag pinigilan mo, maluluha ka talaga. Ano bang meron sa lugar na 'to? Mga kwarto para hindi ka namin makitang umiyak? Ang labo mo talaga.

Natahimik naman sya, oras na para sa speech ko.

Klein: wala namang pakielam si Lin sa tunay na ikaw. Ang sa kanya lang, bakit ka naglaho? May nagawa ba syang masama? Lagi nyang tinatanong yan sa sarili nya. Ikaw naman 'tong gago na kung anu-anong sentimyento sa buhay ang inatupag. Akala ko pareho tayo ng nararamdaman pero nagkamali ako. Gusto mo kasi na masuklian yung mga bagay na ipinapakita mo sa kanya. Yung mga bagay na ipinaparamdam mo, at mga bagay na sinabi mo. Hindi naman talaga dapat ganon. Magkaiba tayo pero iisa lang naman yung taong mahal natin. Nakalimutan nya nang mahalin ang sarili nya noon pero sigurado ako ngayon na naalala nya na ulit kung paano.

Dan: sira ka din eh. Bakit parang pinauubaya mo sya akin?

Klein: di ko sya pinapaubaya sayo. Kapag bumalik ka, malalaman mo kung sino ba talaga yung mahal nya. At kahit ikaw yung piliin nya. Babalik pa din ako kasi nangako ako sa kanya pero hindi ko sya aagawin sayo.

Dan: bakit mo ba ginagawa to, di ka ba naaawa sa sarili mo? Engot ka din eh.

Klein: dati wala akong pakielam sa sarili ko. Kaya nga magpapagamot ako eh. Gusto ko pang mabuhay. Kaya ikaw wag kang gago, biniyayaan ka ng masiglang katawan tapos papairalin mo yung kabaliwan mo umayos ka.

Dan: di nga ako karapat-dapat eh.

Klein: masyado na kong maraming nasabi. Susulitin ko na. Puso Deil, puso. Ikaw ang nilapitan ko dahil alam ko na aalagaan mo sya at hindi pababayaan. Wag kang duwag dyan ang bakla mo pakinggan.

Papayag din naman pala sya ang dami nyang arte.

Kailangan kong gumaling agad kasi, iniintay nya ako.

LOVE IS NOTHINGTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon