Chapter XXXIV: "SEE YOU AGAIN, ANEMIC PART 2"
SAYONARA
BABU
ADIOS
GOODBYE
PAALAM.
.
.
.
.
.
.
Bakit nga ba masakit mamaalam?
Ano nga bang masakit sa paalam?
Bumalik tayo sa oras na simpleng "Goodbye and thank you Ma'am! Mabuhay" ang malimit nating sabihin. Yung oras na elementary o highschool ka palang?
Wala nang mas sasarap pang pakinggan sa tenga kundi ang huling kataga ng guro mo na "Goodbye class" with matching palakpakan na may kasamang hiyawan.
Masarap mag-goodbye dahil napagod ka sa klase, dahil susot ka na sa itsura ng classmate mo at dahil yamot ka na sa teacher mo.
Masarap mag-goodbye, dahil alam mo na may salitang "see you". "Goodbye and thank you Ma'am, mabuhay! See you tomorrow". Sa simpleng salita na 'yun. Alam mong masaya ka kahit may salitang goodbye.
Ako nga pala si Polinda De los Santos De los Reyes. Lin ang palayaw ko. At bakit ko nga ba nasabi ang mga bagay na tungkol sa paalam? Marahil ay naguguluhan din ako sa nararamdaman ko ngayon.
Isang tao lang ang nasa harap ko ngayon. Nakatayo sya habang ako naman ay nakaupo lamang sa duyan.
Ramdam kong nakatitig sya sakin pero nakayuko lang ako at tinititigan ang lupa.
Marami na kaming pinagsamahan, marami na rin kaming away pero kahit kailan, hindi sumama ang loob ko sa kanya. Alam kong ganun din sya sakin.
Tumingala ako at tinitigan sya sa mata.
Lin: Bakit?
Klein: Kailangan kong magpasurgery.
Lin: Magpaparetoke ka? Di na kailangan. Gwapo ka na.
Klein: Retard! That's not it.
Basag moment ba? Ganito naman talaga ako diba?
Naalala ko kasi dati nung highschool, nung unang beses kong nakausap ang tatay nya, na kahit kailan. Hindi ko naikwento sa kanya.
FLASHBACK-TUGUDUGS!
Miguelito: Ikaw pala si Ms. Lin
Nandito kami sa isang cafe, walang masyadong tao dahil mukhang mamahalin talaga.
Lin: Bakit nyo po ako pinatawag dito?
Miguelito: ako nga pala ang father ni Klein.
Lin: Nice to meet you po.
Miguelito: Me too, ugh kamusta nga pala ang anak ko?
Lin: Ah, ok po sya minsan. Pero, sakitin po ba talaga sya?
Miguelito: Yes.
Lin: Bakit po?
Miguelito: I can't tell.
Napatingin naman ako sa ibang direksyon. Nag-aalala lang din naman ako kay Ken-ken.
Miguelito: I'm sorry. But you know what? My son likes you a lot.
BINABASA MO ANG
LOVE IS NOTHING
RandomNakabasa ka na ba ng Kakaibang Istorya? Kahindik Hindik? Pero hindi nakakatakot? Nakakatawa pero maiiyak ka? Magulo pero MAKAKARELATE ka!? Sundan natin ang Adventures ni Polinda este ISTORYA NI POLINDA! ANG BABAENG MAY MAHABANG PANGALAN KAKAIBANG KA...
