Could This Be Love?

Chapter 43

This chapter is just a special chapter, so whether you skip it or not, hindi kayo maguguluhan sa next chapter nito. I'm just dedictating this for a very abnormal special friend of mine, hahaha. So, nasa inyo kung babasahin niyo o hindi. But I suggest you should read it.

And.. This is a very long chapter.

Ell's POV

Life.. Ano nga ba ang life? The condition that distinguishes animals and plants from inorganic matter, including the capacity for growth, reproduction, functional activity, and continual change preceding death or.. the existence of an individual human being or animal. Yan ang sabi ni Google. Oh.. Akala niyo own opinion ko yan, 'no? Duh! I have my own opinion about life hindi ako gaya-gaya. Para sa akin.. We were not given a good or bad life, it is up to us to make it good or bad.

That quote.. Yan ang lagi kong pinanghahawakan. Whether something is not going right in my life, iniisip ko na lang na kasalanan ko yun because like what I've said, we're the ones who make our life good or bad. Siguro ito na rin ang reason kung bakit some of the things that were important to me vanished. Kasi hinayaan ko ito. I didn't make it good, I just let it became bad. I becme selfish.. I didn't blame fate to what happened to my life.. I blamed myself for it. Why didn't I make it good?

"Come on, Eonni. We're not gonna make it, if you're slower than a turtle!" hila nang hila siya sa akin.

"You know that I don't want to come, right?" sabay irap ko sa kanya.

Pero patuloy pa rin siya sa paghila sa akin, ignoring what I said. Ayaw ko naman kasi talagang sumama, sadyang pinilit lang niya ako para malaman ko daw kung bakit adik na adik daw siya sa so called "kpop group" na gusto niya. Like duh! Alam ko naman kung bakit nagkakaganyan ang mga kpop fans, okay! Dahil sa mga maala anghel na boses ng idols nila, the way they dance na parang akala mo mabubuntis ka na sa sayaw nila. The way they make you smile because of their laugh. Alam ko na yan, nanonood kaya ako minsan ng concert sa phone ko pero.. I never once stan a group, palipat lipat ako. Hindi naman ako multi-fandom kasi hindi naman ako yung tipong gusto ko ito ta's yung isa gusto ko rin. Basta kung anong matipuan ko na boses mapababae man o lalaki, papakinggan ko or papanoorin ko ang mga kanta nila.

Dinig na dinig ko ang mga sigawan ng mga fans dito. This is why I don't like to come to concerts and fan meetings. Nakakairita ang mga tili nila.

"Are you gonna be forever this slow?" naiinis niyang sinabi sa akin.

"Are you gonna be forever this annoying?" pa-come back ko sa kanya.

Umirap naman siya sa akin at hinila niya ako sa mga designated seats namin kung saan sa harap namin ay may maliit na stage at may mahabang table at may mga chairs kung saan pu-pwesto ang mga idol ng mga fans dito. May nakalagay pang tarpaulin dito sa mga tabi kung saan nakalagay ang pangalan ng..

"Black Kings.." basa ko dito.

Ang nag-iisang kinababaliwan ng katabi ko ngayon. Hawak hawak niya ang braso ko at ramdam na ramdam ko ang pagiging kabado niya at the same time I can feel her excitement. Inaayos pa ng ibang staff dito ang pupwestuhan ng Black Kings. Marami na rin ang tao dito sa loob and most of them even have their own tarpaulins. Like.. Mary me. Oppa Saranghaeyo. Things like that.

A few minutes later, pinatay na ang ilaw sa tapat namin kung saan nakaupo ang mga fans dito, and the only light was left at the stage. Ramdam na ramdam ko ang panginginig ng katabi ko.

"Shinanda.."(I'm excited..) mahina niyang bulong.

I can tell that..

Tumahimik na rin ang medyo maingay na mga fans dito. Dahil mukhang malapit lapit na ang pinakahihintay nilang Black Kings. Then, suddenly, the spotlight turn to the person who is walking now from the stage, until one man followed at tuloy-tuloy na yun. From being quiet the fans cannot control their mouths from shouting anymore. Ang mga taong nasa likod namin ay nagsitayuan dahil nga sa doseng nilalang na nasa stage at kumakaway sa mga tao dito sa loob. Pati na rin itong katabi ko hindi na napigilan ang pagtayo kaya ayan.. Sumisigaw na rin. Ako lang ata ang nakaupo dito, eh. Maya-maya nag bow silang twelve and did their greetings to the fans here. I don't know if I was hallucinating but one of the members of the Black Kings was staring at me. But I removed the thought away from my mind, maybe I was hallucinating.