Could This Be Love?

Chapter 57

CTBL - Her Side

Rhea's POV

"Tanya, where's Chef Anh and Chef In?!" Frustrated kong sinabi sa isa ko sa mga workers.

Lumapit siya sa akin atsaka nag bow, "Sorry, Ma'am, pinapasabi po ni Chef Anh na nanganak po ngayon ang asawa niya. Si Chef In naman po nagka-diarrhea." she said with her head bowed down.

Napahinga na lamang ako ng malalim. One week na rin ang lumipas simula ng buksan ko ang café ko at laki naman ang pasasalamat ko dahil successful naman ito at maraming customers ang pumupunta. Pero ngayon, mukhang mawawalan pa ako ng mga customers dahil wala ang mga chefs ko para magbake at magluto ng kanilang order. Hindi lamang kasi ang coffee namin ang binabalikan nila, maging ang mga desserts namin. Naubusan din kami ng mga cake na mabenta sa café ko kaya namo-moblema ako.

"Tell to the other customers that we're having a short problem." Mahinahon ko ng sinabi atsaka lumabas sa kitchen.

Nakita ko naman ang isang customer na nagrereklamo na sa isang worker ko dito kaya lumapit na ako. Sinabihan ko naman ito na ako nang bahala kaya nagbow siya sa akin at bumalik sa kusina.

Humarap naman ako sa customer na konti na lang mapantay na niya ang mga usok na lumalabas sa mga factory dahil sa kanyang galit.

"I'm sorry for making you wait, we're currently having a short problem. But we'll make sure after we fix it, we'll give your order in no time." sabay bow ko sa customer ko.

Napapikit naman ako dahil sa pagbagsak ng kanyang kamay sa lamesa. "What?! I've been waiting here for 5 minutes! A simple strawberry shortcake you can't make?!" sigaw niya.

5 minutes? She has been waiting for 5 minutes? Kung idala ko kaya siya sa edsa nang malaman niya ang totoong definition ng matagal. Pigilan niyo ako at baka maihampas ko sa kanya itong tray na hawak hawak ko.

Ngumiti na lamang ako ng plastic. "Don't worry, Ma'am. I'll give you another cake as a peace offering." sabi ko kaya biglang huminahon ang kanyang itsura.

"You better be!" nalinsik ang mga mata niya sa akin.

Tumango naman ako atsaka nag bow at tumalikod. Hindi ko na lang naiwasan ang mapairap, ibubuhos ko ang limang kilo ng asukal sa cake nang magkadiabetes ang gaga.

Pagpasok ko sa kitchen, halos nagkakagulo na ang iba dahil sa tambak na order namin ngayon. Kinuha ko na lamang ang apron na nakapatong sa counter at sinuot sa akin.

"Guys, stop with the panicking. It won't help. Some of you go out and entertain some of the customers, while the others stay here and help–"

Sabay sabay kaming napalingon nang biglang pumasok si Tanya at ang isang lalaking hindi ko in-expect na pupunta dito, ang lalaking may dahilan kung bakit pinagawa ko ang café na ito. What the f? Anong ginagawa niya dito?

"Do what I've told you." utos ko sa kanilang lahat.

Nang mapatingin ako sa kanya, napakunot na lamang ang noo ko dito. "Ma'am, pasensiya na po. Nagpupumilit po siyang pumasok." ani Tanya atsaka napayuko na lamang.

Napatingin naman ako sa kanya, while his face blank.

"Sir, let's go. You can't come here–"

"I want to help Rhea." he said in a cold tone.

Unti unti naman napataas ang kilay ko sa kanya. "No need." simple kong sinabi.

"Bakit hindi mo muna itabi ang pride mo, Rhea? You need help and I'm giving it to you, pero itinataboy mo?" medyo naririnig ko na ang pagkairita niya.