Could This Be Love?

Chapter 59

CTBL - Fiancee

Ella's POV

Tahimik lamang kaming dalawa sa loob ng kanyang sasakyan, while the windows are down. The breeze of the cold wind blew my hair. Our silence is not awkward, not like in the other situation when I was with him.

Napasulyap naman ako sa kanya and even if it's dark, I can still see the coldness in his eyes but this time, I can also feel its warm. Naramdaman ko naman ang pagkuha niya sa kamay ko atsaka ito hinawakan. Napatingin naman ako dito at napaangat din ako ng tingin sa kanya. I can now clearly see his smile on his lips, especially when the lights hit his face.

Ngumiti naman ako ng malungkot. I know, I should have left there, but what can I do if everytime I see him, I feel this weird thing inside me. Like, I can't even step my foot when I'm with him na parang alam kong wala akong takas sa kanya. I'm like in the middle of the jungle, lost. Kahit na saan ako dalhin ng paa ko, I know that my path will always lead to him.

We quietly walk as our hands still holding. Until, we finally stop walking when we reach our condo unit. Humarap naman siya sa akin with a big smile on his face.

"I'll go ahead.." tipid na ngiti ko sa kanya at siya naman ay tumango.

Nang ma-enter ko na ang passcode sa condo unit ni Hyun, ambang papasok na ako nang bigla naman niya akong yakapin sa aking likod. Medyo nagulat pa ako sa kanyang ginawa. He rested his chin to my right shoulder as I felt his warm hug to me.

"I don't want this night to end. I'm afraid if I fall asleep, all of this will just become a dream." he whispered to my ear.

Napangiti naman ako ng tipid sa kanyang sinabi. Kinalas ko naman ang kamay niyang nakapalupot sa akin atsaka bahagyang lumayo sa kanya, medyo nagtaka pa siya sa ginawa ko. Ngumiti naman ako sa kanya habang umiiling-iling. Hinawakan ko ang kanyang braso at tumingkayad para maabot siya, medyo nanlaki pa ang mga mata niya sa ginawa ko. Mas lalo lang tuloy akong napangiti kaya dinampi ko ang labi ko sa kanya. Sandali lamang ito atsaka ako humiwalay sa kanya.

"Then, let's dream together."

Kinaumagahan, nagising ako ng five thirty. Pilit ko naman pinapatulog ang aking sarili, pero no use. I can't get Chan out of my head mula sa pagtulog hanggang sa magising na ako. I get this tingling feeling everytime I remember our kissed at Namsan. No, no, no, I can't be addicted to him just because of that. Pinilig ko na lamang ang aking ulo dahil sa aking mga naiisip.

Sa halip na isipin ko ang mga iyon, tumayo na ako atsaka nag-ayos ng aking sarili. Naglinis lang din ako sandali sa condo unit ni Hyun pagkatapos kong mag-ayos ng aking sarili. Nakakahiya naman kasi sa kanya, ako na nga itong nakikigamit ng condo niya tapos hindi ko pa alam linisan.

Sakto naman itapon ko ang mga papel na nakakalat malapit sa study table ni Hyun, nang marinig ko ang pagkatok sa pinto. Kumunot naman ang noo ko atsaka napatingin sa orasan, it's only six forty five in the morning. Lumapit naman ako sa pinto atsaka ito binuksan. Medyo nagulat naman ako dahil ang aga pa at nandito na nga siya sa harap ng pinto habang nakangiti ng malaki sa akin.

"W-Why are you here so early?" medyo gulat kong tanong sa kanya.

Medyo napawi naman ang ngiti sa kanyang labi.

"I was eager to see you, at ikaw parang hindi. Ni wala man lang good morning na sumalubong sa akin." He said and suddenly rolled his eyes.

Napayuko naman ako.

"I'm sorry.. is just that, I was cleaning Hyun's condo unit and I was a bit surprised to see you here early in the morning." mahina kong sinabi.