Madilim na ang ang paligid, bago ako nagpasyang umuwi, tsaka wala naman akong dapat ipag-alala. Wala namang naghihitay sakin sa bahay.
Wala naman na siguro sina Rodleigh at ang babae niya sa bahay, haayyy why do i need to feel this sudden feeling? Akala ko okay nako? Babalik at babalik parin pala.
Di ko namamalayang nasa tapat na pala ako ng bahay namin, nagpasya na akong pumasok, ngunit kung akala ko ay walang tao, well i was just wrong nandito siya nakaupo, at masama ang tingin sakin. Anong ginawa ko?
Nabigla ako ng hinablot niya ang braso ko. "San ka galing!?" Galit na sabi niya. "T---teka rod, nasasaktan ako." Di ko mapigilang mapaiyak sa higpit ng hawak niya sa braso ko.
"Talagang masasaktan ka! San ka galing huh? Naghanap ng lalaki? Well ano pa nga bang aasahan ko sa malanding katulad mo!?" Bulyaw niya at mas lalong humigpit ang hawak sakin.
"Teka rod, hindi ako naghahanap ng lalaki! Nagpahangin lang ako sa may dalampasigan!" Umiiyak kong tugon.
"Nagpahangin!? Wow anong klaseng pahangin ang sinasabe mo!? Gawain ba yan ng babaeng may asawa!? Ang umuwi ng gabi!?" At ako pa talaga yung nangla-lalaki!?
"At ako!? Ako pa talaga yung nang-lalalaki!? Ano ba rod? Hindi ako ang nagdala ng lalaki dito sa bahay! Ikaw yung nagdala ng babae mo dito and if i tell you, yun yung dahilan ko kong bakit gusto kong lumayo! Sino ba naman kasi ang hindi masasaktan kung makikita mo yung asawa mo na may kalampungang iba, kahit kakatapos lang ng kasal nila?" Umiiyak ngunit tuloy-tuloy kong saad.
Di ko mapigilang di siya sigawan.
"Oo, mahal kita, pero hindi ibig sabihin nun. Hindi ako mapapagod, pero wag kang mag-alala hangga't kaya ko, kahit anong gawin mong kalokohan. Maghahanap parin ako ng isang dahilan para di ka iwan." At tinalikuran ko siya..
BINABASA MO ANG
Heartless Husband
RomanceLoving a person who's not yet finished loving someone is really sucks... Should I continue loving him? Even if he doesn't know my worth? or Should I stop? (Ps. This story is TagLish)
