Heartless Husband

Emergency

Pagtapos ng confrontation namin ni Sam, I don't feel anything para bang ngayon lang ako naramdam ng pagka-manhid na noon ko pa hinihiling mag-karoon. Dire-diretso lang ang lakad ko palabas ng Restaurant without minding my looks.

Kita ko ang pag-titinginan ng kaunting tao dito sakin, but I didn't mind them though. Ayoko na silang idagdag pa sa mga iniisip ko at lalong hindi ko kailangan ang opinyon nila.

Tinuloy ko lang ang paglalakad ng hindi man lang lumilingon, hanggang sa makarating ako kay Manong. Ikinagulat niya naman ang naging itsura ko, pero wala pa ako sa mood mag-kwento. Nahalata niya naman ata kaya hindi na siya nag-atubiling mag tanong pa.

Agad naman akong sumakay at umupo sa backseat. Dun na nag-umpisang tumulo ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan, I cried silently. Dahil ayokong mag-alala si Manong. Shesh! When will I stop crying? Lagi nalang ba akong iiyak sa kanila?

Tipong nagtatapang-tapangan ako sa harap nila, but deep inside it's killing me. I feel like a dying cat yet trying to be a lion, sobrang sakit. Ganon niya kadaling sabihin na pirmahan ko ang mga papel na yun, dahil hindi naman siya ang nasa sitwasyon ko.

Pinalis ko ang panibagong luha na lumandas sa pisngi ko, hindi na ulit ako mangangakong magpapaka-tatag, coz the end of the day, I will ended up crying. So there's no use to say the word 'Magpaka-tatag' dahil hindi ko naman to kayang i-apply sa sarili ko. Ang tanging ma-ipapangako ko lang ngayon ay ang alagaan ang mga anak ko't mahalin sila ng buong-buo.

"Manong diretso nyo na po ako sa condo ko, may kukunin lang akong mga importanteng bagay." Saad ko habang pinipigilang pumiyok ang boses. It's really hard to pretend that you are okay, even if it's not.

"Hihintayin nalang kita, hija." Saad ni Manong na para bang alam niya na may nangyaring hindi maganda. Ganon na ba ako ka-obvious? That I can't hide anything on them? Na kahit hindi ko sabihin alam nila? I smiled at him kahit alam kong hindi niya nakita.

"Huwag na po Manong baka medyo matagalan eh, tatawagan nalang po kita." Ayoko namang mag-hintay siya dito sakin sa labas. Dahil baka may iba pa akong gawin sa condo ko dahil ilang buwan naring hindi ako nakapunta dito, baka meron na ngang Cobwebs eh.

"Okay lang naman kahit matagalan ka, hija. Makakapag-hintay ako." Aish! Ang kulit ni Manong, Waahhhh!
"Ihh Manong naman, okay lang po talaga ako promise, tsaka tatawagan ko po kayo, dunwuri." Saad ko assuring him, He sigh heavily.

"Oh siya sige na, basta tawagan mo ako pag may kailangan ka." Haist finally. "Sige po, Manong. Salamat po! Ingat." Nakangiting saad ko. Hinintay ko muna siyang makaalis bago nag-pasyang pumasok at sumakay sa elevator.

Nang makarating sa saktong floor,
Nadaanan ko ang condo ni Precious at Inton pero hindi na ako nag-abalang mangatok, siguro nga mamaya nalang. Dadaanan ko sila bago umuwi ng bahay. Mag-kaharap lang naman kasi ang condo naming tatlo, pero hindi ko alam kong naka-kaninong condo ang dalawa.

Pag-pasok ko sa condo ko, bumangad sakin ang konting mga alikabok at agad naman akong napa-atsing. Kinusot ko naman kaagad ang ilong ko hays, gusto kong mag-linis pero tinatamad na ako. Pero kahit ayaw nang katawan ko, sinimulan ko na ang pag-tanggal ng cobwebs.

Ugh! I was supposed to be fixing my things and transfered it to the mansion, but I'm here cleaning my condo. Wala naman kasing maglilinis dito kundi ako lang, well pwede namang magbayad nalang ako nang taga linis pero mas prefer kasi ako na ako mismo ang maglilinis tsaka kaya ko naman kaso lang ngayon hindi ko pwedeng pagurin ang sarili ko.

2 months to go before I could give birth to my first three babies, hindi pwedeng gumawa ng mga mabibigat na bagay dahil baka mapano ang mga anak ko. Kaya piling bahagi lang ang mga kinukuhanan ko ng mga cobwebs at wawalisin ko pa to. Hindi ko naman yan pwedeng iwan dito ng madumi.